پژوهشی بر امور فناوری در آموزش و پرورش

در عصر حاضر، فناوری های نوین آموزشی به عنوان یکی از عوامل کلیدی در تحول نظام های آموزشی شناخته می شوند. ورود ابزارهای فناورانه به محیط های آموزشی، نه تنها روش های تدریس را تغییر داده بلکه ماهیت یادگیری و نقش معلمان را نیز متحول ساخته است. آموزش و پرورش در قرن بیست ویکم نیازمند نوسازی عمیق در روش ها، محتوا و ساختار است تا بتواند نسل جدید را برای زیستن در دنیایی دیجیتال آماده سازد. هدف این پژوهش بررسی نقش فناوری در آموزش و پرورش، چالش ها و فرصت های آن، و ارائه راهکارهایی جهت استفاده اثربخش از فناوری در نظام آموزشی کشور است. این پژوهش با رویکرد توصیفی–تحلیلی انجام شده و از مطالعات نظری، اسناد رسمی و یافته های تجربی بهره گرفته است. نتایج نشان می دهد که توسعه فناوری آموزشی، افزایش سواد دیجیتال معلمان، و ایجاد عدالت فناورانه از مهم ترین عوامل موفقیت در پیاده سازی آموزش فناورانه هستند.

کلیدواژه ها:

فناوری آموزشی ، آموزش مجازی ، یادگیری دیجیتال ، تحول آموزشی ، سواد دیجیتال