کاربرد فناوری پوشیدنی در آموزش ورزش و علوم حرکتی در مدارس

فناوری های پوشیدنی به عنوان یکی از نوآوری های مهم عصر دیجیتال، فرصت های گسترده ای برای بهبود فرآیند آموزش ورزش و علوم حرکتی در مدارس فراهم کرده اند. این فناوری ها شامل دستگاه هایی مانند ساعت های هوشمند، دستبندهای پایش فعالیت، حسگرهای بیومکانیکی و عینک های واقعیت افزوده هستند که می توانند به صورت لحظه ای اطلاعات دقیقی درباره وضعیت فیزیولوژیک و عملکرد حرکتی دانش آموزان ارائه دهند. هدف این مقاله مروری، بررسی کاربرد فناوری های پوشیدنی در بهبود آموزش مهارت های حرکتی و افزایش اثربخشی درس تربیت بدنی در مدارس است. با مرور مطالعات انجام شده طی سال های اخیر، نتایج نشان می دهد استفاده از فناوری های پوشیدنی منجر به ارتقای انگیزه، بهبود ارزیابی مهارت ها، کاهش آسیب های ناشی از تمرین های نادرست و فراهم سازی بستر داده محور برای معلمان شده است. همچنین، این فناوری ها امکان شخصی سازی تمرین ها و برنامه های آموزشی را بر اساس نیازهای فردی دانش آموزان فراهم می کنند. با وجود این مزایا، چالش هایی همچون هزینه تجهیزات، نیاز به آموزش معلمان، مسائل مربوط به حریم خصوصی و محدودیت های فنی همچنان به عنوان موانعی جدی مطرح هستند. این مقاله بر ضرورت طراحی راهکارهای بومی سازی شده، سیاست های حمایتی و آموزش تخصصی معلمان تاکید دارد تا بتوان از ظرفیت های بالقوه فناوری پوشیدنی در آموزش ورزش و علوم حرکتی بهره برداری موثر نمود.

کلیدواژه ها:

فناوری پوشیدنی ، آموزش ورزش ، علوم حرکتی ، مدارس ، ساعت هوشمند ، حسگرهای حرکتی ، داده محوری آموزشی