اثرات بازی در یادگیری دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان کامفیروز

این پژوهش با هدف اثرات بازی در یادگیری دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان کامفیروز انجام شد. طرح پژوهش حاضر، نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری پژوهش حاضر دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان کامفیروز می باشند و نمونه آماری این پژوهش شامل ۴۰ نفر خواهند بود که با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند در دو گروه مداخله و کنترل ۲۰ نفر برای هر گروه قرار می گیرند. ابزار مورد استفاده در پژوهش حاضر پرسشنامه سنجش خودراهبری یادگیری دانش آموزان (SDL) و پروتکل بازی درمانی بوده است که پروتکل آموزش بازی درمانی(سبحانی، ۱۳۸۴)، طی ۱۴ جلسه برروی ۴۰ نفر از دانش آموزان گروه آزمایش اجرا گردید. جهت تحیلل یافته ها از نرم افزار SPSS۲۲ و جهت بررسی فرضیه ها از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته ها بیانگر این بود که با کنترل پیش آزمون بین یادگیری دانش آموزان گروه آزمایش و گروه کنترل تفاوت معنی داری وجود دارد (۰۰۰/۰=P ؛ ۲۲۴/۳۴۵=F). بنابراین فرضیه اصلی تایید می گردد. به عبارت دیگر، آموزش بازی درمانی در گروه آزمایش نسبت به میانگین گروه کنترل، موجب افزایش یادگیری دانش آموزان در گروه آزمایش شده است. میزان تاثیر یا تفاوت برابر ۷۹۴/۱۵۹ است. همچنین آموزش بازی درمانی با سطح اطمینان ۹۵% و p<۰.۰۵ تاثیر معناداری بر افزایش سطح خودکنترلی و افزایش سطح رغبت به یادگیری دانش آموزان دارد.

کلیدواژه ها:

بازی درمانی ، یادگیری ، خودکنترلی ، رغبت به یادگیری