ابوالقاسم رحمانی؛ نویسنده ای از دل مردم، با قلمی از جنس زندگی

این مقاله به بررسی زندگی و آثار ابوالقاسم رحمانی، نویسنده، روزنامه نگار و فرهنگی برجسته ایرانی می پردازد؛ فردی که با قلمی از جنس زندگی، دغدغه های اجتماعی، فرهنگی و سیاسی جامعه خود را بازتاب داده است. آثار رحمانی از نظر موضوعی در سه محور اجتماعی انتقادی، خانوادگی عاطفی و فرهنگی تاریخی قابل دسته بندی اند. در آثار اجتماعی، او با نثری روان و توصیف هایی ملموس به مسائل فرهنگی، ناهنجاری های اجتماعی، فقر، تبعیض و جایگاه زنان پرداخته است. آثار خانوادگی اش نیز با تمرکز بر روابط انسانی، عشق، وفاداری و خیانت، در قالب رمان های عامه پسند نگاشته شده اند. در آثار فرهنگی، رحمانی با زبانی روشن و بی پیرایه، به بررسی تاثیرات جهانی بر جوامع انسانی و بازتاب آن در زندگی روزمره پرداخته است. او فعالیت حرفه ای خود را با آموزگاری آغاز کرد و سپس به عرصه مطبوعات و نویسندگی روی آورد. سال ها سرپرستی روزنامه اطلاعات در استان های قزوین و گیلان و همکاری با نشریات مختلف، جایگاه او را در فضای فرهنگی کشور تثبیت کرد. سبک نگارش واقع گرایانه، زبان ساده و روایت های ملموس از ویژگی های برجسته آثار او به شمار می روند. شباهت قلم او با سبک بالزاک، نویسنده فرانسوی، نیز از سوی منتقدان مورد توجه قرار گرفته است. هدف این پژوهش، تحلیل سبک نگارش، دسته بندی موضوعی آثار و بررسی جایگاه اجتماعی و فرهنگی ابوالقاسم رحمانی در ادبیات معاصر ایران است. روش تحقیق به صورت کیفی و توصیفی تحلیلی انجام شده و داده ها از طریق مطالعه آثار مکتوب، نشریات مرتبط و منابع پژوهشی گردآوری شده اند.

کلیدواژه ها:

ابوالقاسم رحمانی ، نویسنده ایرانی ، داستان نویسی اجتماعی ، ادبیات معاصر ، تاکستان