اثربخشی برنامه آموزش بین فردی پیش از ازدواج بر نگرش به عشق همدلی عاطفی و انعطاف پذیری هیجانی زنان در آستانه ازدواج

هدف پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی برنامه آموزش بین فردی پیش از ازدواج بر نگرش به عشق همدلی عاطفی و انعطاف پذیری هیجانی زنان در آستانه ازدواج بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه آزمایش و گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل تمامی زنان در آستانه ازدواج مراجعه کننده به مراکز مشاوره پیش از ازدواج استان قزوین در نیمه دوم سال ۱۴۰۳ است که شامل ۵۰۰ نفر است با توجه به جامعه آماری از بین زنانی که داوطلب به شرکت در دوره آموزشی تعداد ۳۰ نفر با روش نمونه گیری در دسترس و داوطلبانه انتخاب شد و به صورت گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۵) نفر) و گروه کنترل(۱۵نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایش طی ۱۰ جلسه گروهی و به صورت هفتگی آموزش برنامه انتخاب بین فردی را دریافت کردند. گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند. هر دو گروه در مرحله پیش آزمون و پس آزمون به پرسشنامههای نگرش به عشق، مقیاس همدلی، پرسشنامه انعطاف پذیری شناختی پاسخ دادند تجزیه و تحلیل داده ها با روش تحلیل کوواریانس و با نرم افزار ۲۴-SPSS انجام شد. یافته ها نشان داد که برنامه آموزش بین فردی پیش از ازدواج بر ارتقا نگرش به عشق همدلی عاطفی و انعطاف پذیری هیجانی زنان در آستانه ازدواج تاثیر معناداری دارد. در نتیجه مشاوران خانواده و زوج درمانگران میتوانند از تکنیک های برنامه آموزش بین فردی پیش از ازدواج برای حل مشکلات زوجین استفاده کنند.

کلیدواژه ها:

برنامه آموزش بین فردی پیش از ازدواج ، نگرش به عشق ، همدلی عاطفی ، انعطاف پذیری هیجانی