اثربخشی الگوی تدریس ۵E بر خودپنداره تحصیلی و هیجان های تحصیلی دانش آموزان دختر پایه ششم در شهر مبارکه

هدف این پژوهش اثربخشی الگوی تدریس ۵E بر خودپنداره تحصیلی و هیجان های تحصیلی دانش آموزان دختر پایه ششم در شهر مبارکه بود. روش پژوهش بر اساس هدف از نوع کاربردی و از نوع نیمه آزمایشی با پیش آزمون، پس آزمون با گروه گواه بوده است. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانش آموزان پایه ششم ابتدایی در سال تحصیلی ۱۴۰۳ - ۱۴۰۲ شهر مبارکه بودند حجم نمونه در این پژوهش تعداد ۴۰ نفر از دانش آموزان دختر پایه ششم ابتدایی بودند که به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند و تعداد ۲۰ نفر در گروه آزمایش و تعداد ۲۰ نفر در گروه کنترل آموزش سنتی قرار گرفتند. ابزار پژوهش هیجان تحصیلی پکران و همکاران (۲۰۰۵) و خودپنداره تحصیلی یسن چن (۲۰۰۴) بود. گروه آزمایش نیز در هشت جلسه نود دقیقه ای آموزش الگوی تدریس ۵E گلدیس اوزی (۲۰۱۷) دریافت کردند جهت تجزیه و تحلیل داده ها نرم افزار اس پی اس اس و آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج بیانگر این بود که آموزش الگوی تدریس ۵E بر خودپنداره تحصیلی دانش آموازن دختر پایه ششم ابتدایی به اندازه ۰.۴۶۶ و در هیجان های تحصیلی دانش آموزان به اندازه با ۰.۶۰۷ اثر گذار بوده است. نتیجه کلی این که الگوی تدریس ۵ بر خودپنداره تحصیلی و هیجان تحصیلی دانش آموزان دختر تاثیرگذار است.

کلیدواژه ها:

آموزش ، الگوی تدریس ۵ ، خودپنداره ، تحصیلی ، هیجان های تحصیلی