ضرورت بهسازی ساختمانهای صنعتی در منطقه چهار شیراز با رویکرد توسعه پایدار

در سال های اخیر بهسازی بافت های ناکارآمد شهری در راس برنامههای نوسازی شهری قرار گرفته است . یکی از انواع بافت های ناکارآمد، بافت های فرسوده آمیخته با کاربری های صنعتی و کارگاهی است . طرح ساماندهیمشاغل آلاینده در شهرهای بزرگ کشور از جمله شهر شیراز به دنبال خروج این نوع فضاهای مزاحم است . خروج این مشاغل و خالی ر ها شدن ساختمان های آنها زمینه ای برای توسعه منطقه ، ارتقا کیفیت خدماتشهری و بهبود کیفیت سیما و منظر شهری ایجاد می نماید. این مقاله ضمن اشاره به ضرورت بهسازی منطقه چهار شیراز با رویکرد توسعه پایدار ، پس از اجرای طرح ساماندهی مشاغل آلاینده، به عنوان نمونه فرآیندبهسازی کارگاهی صنعتی در این منطقه و نیاز به مجموعه ای چندمنظوره تحت عنوان سرای محله را مورد بحث قرار می دهد. هدف از این مقاله آشنایی با روند بهسازی و استفاده مجدد از ساختمان های موجود به جایساخت و ساز جدید است . از اینرو این سوال مطرح می گردد که چرا ساختمانهای موجود باید مورد توجه قرار گیرند؟ شیوه برخو رد با این نوع ساختمانها در جهت بهبود وضعیت منطقه و دستیابی به شهری پایداربدون هرگونه نارسایی و در عین حال تامین رفاه اجتماعی به عنوان هدف اصلی توسعه پایدار چیست؟ اینپژوهش کاربردی و توصیفی بوده و به دن بال هدایت طراحان، برنانه ریزان و مالکان به سمت قابلیت هایساختمانهای موجود و تلاش در انطباق آنها با شرایط و نیازهای جدید است.

کلیدواژه ها:

بهسازی ، ساماندهی مشاغل آلاینده ، توسعه پایدار ، شیراز ، بافت ناکارآمد