بررسی اثر بخشی رویکرد مبتنی بر ذهنی سازی بر شایستگی اجتماعی هیجانی نوجوانان و کنشوری بازتابی والدین آنها در بین دانش آموزان متوسطه دوم شهرستان لردگان

این پژوهش در سال ۱۴۰۴ - ۱۴۰۳ با هدف بررسی اثربخشی رویکرد مبتنی بر ذهنی سازی بر شایستگی اجتماعی-هیجانی نوجوانان و کنشوری بازتابی والدین آنان انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل دانش آموزان پسر مقطع متوسطه دوم و والدین آنها در شهرستان لردگان بود از میان جامعه مورد نظر، با استفاده از روش نمونهگیری در دسترس و تخصیص تصادفی ۳۰ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه ۱۵ نفر) جای گیری شدند. برای گردآوری دادهها از پرسشنامه شایستگی اجتماعی-هیجانی نوجوانان زو) و ،جی، ۲۰۱۲) و پرسشنامه کنشوری بازتابی والدین (لویتن و همکاران (۲۰۱۷) استفاده شد. گروه آزمایش در یک برنامه آموزشی مبتنی بر ذهنی سازی شرکت کرد که شامل ۸ جلسه دو ساعته برای والدین بود داده ها در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری جمع آوری شد و با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمونهای تحلیل کوواریانس (ANCOVA) و تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر (Repeated Measures مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تحلیلهای آماری نشان داد که مداخله مبتنی بر ذهنی سازی موجب افزایش معنادار در شایستگی اجتماعی هیجانی نوجوانان شد ،همچین کنشوری بازتابی والدین در گروه آزمایش پس از مداخله به طور قابل توجهی ارتقاء یافت. شاخصهای آماری از جمله مجذوراتا و توان ،آزمون اثربخشی و کفایت حجم نمونه را تایید کردند.بر اساس یافته های پژوهش، می توان نتیجه گرفت که آموزش ذهنی سازی به والدین تاثیر مثبتی بر بهبود تعاملات خانوادگی، ارتقای مهارتهای هیجانی و اجتماعی ،نوجوانان و افزایش ظرفیت بازتابی والدین .دارد این نتایج میتوانند در طراحی مداخلات آموزشی و درمانی در حوزه روانشناسی تربیتی و مشاوره خانواده مورد استفاده قرار گیرند.

کلیدواژه ها:

رویکرد ذهنی سازی ، شایستگی اجتماعی-هیجانی ، کنشوری بازتابی والدین