مقایسه تاثیر مصرف آلفا لیپوئیک اسید با کورکومین بر وضعیت ناتوانی و شاخص های راه رفتن افراد مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس

مقدمه و اهداف: مولتیپل اسکلروزیس (MS) یک اختلال التهابی مزمن در سیستم عصبی مرکزی (CNS) است که با دمیلیناسیون، تخریب عصبی و تظاهرات بالینی متغیر مشخص می شود. در میان عملکردهای فیزیکی که توسط مولتیپل اسکلروزیس (MS) مختل می شوند، توانایی راه رفتن اغلب مهم تر از همه در نظر گرفته می شود. افراد مبتلا به MS نسبت به افراد همتای سنی، نوسان وضعیتی بزرگتر و سرعت راه رفتن آهسته تری دارند. هدف از این مطالعه مقایسه تاثیر مصرف آلفا لیپوئیک اسید با کورکومین بر شاخص های استرس اکسیداتیو و مشخصات بالینی افراد مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس بود.مواد و روش: نمونه آماری این مطالعه شامل ۴۵ بیمار مبتلا به MS از نوع عود کننده- فروکش کننده RRMS بودند که بر اساس نوع درمان و وضعیت ناتوانی به دو گروه تجربی و کنترل همگن شدند. گروه تجربی اول ۲ کپسول ۳۰۰ میلی گرمیALA، گروه تجربی دوم ۲ کپسول ۳۰۰ میلی گرمی کورکومین و آزمودنی های گروه کنترل دو کپسول دارونما (گروه کنترل) به مدت دو ماه (هر روز ساعت ۱۰ صبح) مصرف کردند. یک روز قبل و بعد از دوره از از آزمودنی ها آزمون توسعه یافته زمان بلند شدن و راه رفتن گرفته شد.یافته ها: نتایج آزمون تی همبسته نشان داد در گروه های تجربی پس از یک هفته کاهش معنی داری در نمرات ناتوانی (۰۵/۰< P) و زمان بلند شدن و راه رفتن مشاهده شد؛ نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد بین سه گروه در تمامی شاخص ها تفاوت معنی داری وجود دارد (۰۵/۰< P) و گروه تجربی کورکومین نمرات بیشتری نسبت به گروه ALA داشتند .نتیجه گیری: ALA می تواند عملکرد راه رفتن را به دلیل افزایش عملکرد عضلات اسکلتی به جای تغییر عملکرد CNS بهبود بخشد. ALA از عملکرد میتوکندری به عنوان یک عامل مشترک ضروری برای پیروات دهیدروژناز در طول تنفس هوازی پشتیبانی می کند و علاوه بر محافظت CNS در سنتز اسیدهای نوکلئیک میتوکندریایی نقش دارد.

کلیدواژه ها:

آلفا لیپوئیک اسید ، کورکومین ، ناتوانی ، راه رفتن ، مالتیپل اسکلروزیس