تمایزیافتگی در نظریه بوئن و اطاعت فرزند در فقه امامیه:یک مطالعه تطبیقی و دلالت های آن برای مشاوره خانواده ایرانی

هدف این پژوهش، بررسی تطبیقی مفهوم «تمایزیافتگی» در نظریه سیستمی بوئن و مفهوم «اطاعت» در فقه امامیه و تبیین دلالت های عملی آن در مشاوره خانواده ایرانی است. این مطالعه با روش تحلیلی-توصیفی و از طریق گردآوری کتابخانه ای داده ها انجام شده است. داده ها از متون معتبر در دو حوزه روان شناسی (شامل آثار بوئن، مینوچین و گلدنبرگ) و فقه امامیه (شامل منابعی چون جواهرالکلام، تحریرالوسیله و شرائع الاسلام) استخراج و با رویکرد تطبیقی تحلیل شدند. یافته ها نشان می دهد که تمایزیافتگی در نظریه بوئن بر کسب استقلال عاطفی-عقلی و تعادل در روابط خانوادگی تاکید دارد، در حالی که اطاعت در فقه امامیه، امری مشروط و مبتنی بر احترام به والدین و رعایت چارچوب های شرعی تعریف می شود. علیرغم تفاوت در مبانی، هر دو مفهوم در جهت حفظ انسجام خانواده و ارتقای کارکرد آن تلاش می کنند. این پژوهش استدلال می کند که تلفیق این دو مفهوم در مداخلات مشاوره ای می تواند به طراحی راهبردهای بومی بینجامد که هم به سلامت روانی نظام خانواده توجه دارد و هم با ارزش های دینی-فرهنگی جامعه ایران سازگاری دارد. چنین تلفیقی می تواند زمینه ساز کاهش تعارضات ارزشی در فرآیند مشاوره و افزایش اثربخشی مداخلات شود. این مطالعه نقش مهمی در غنای ادبیات مشاوره خانواده بومی و ارائه چارچوبی نظری-عملی برای متخصصان این حوزه ایفا می کند.

کلیدواژه ها:

تمایزیافتگی ، اطاعت ، رویکرد سیستمی ، فقه امامیه ، مشاوره خانواده ، مداخلات بومی