پیوند مفاهیم صبر و توکل در قرآن با نظریه های روانشناسی مثبت گرا

پژوهش حاضر با هدف بررسی پیوند مفاهیم صبر و توکل در قرآن کریم با نظریه های روانشناسی مثبت گرا انجام شده است. اهمیت این مطالعه از آن جهت است که صبر و توکل به عنوان دو مولفه کلیدی در قرآن، نقش موثری در ارتقای سلامت روان، خودکارآمدی و تاب آوری افراد دارند و در نظریه های روانشناسی مثبت گرا نیز به عنوان عناصر تقویت کننده رضایت از زندگی و رشد شخصی مورد توجه قرار گرفته اند.روش پژوهش، مروری و تحلیلی است و داده ها از طریق مطالعه متون دینی قرآن کریم و منابع معتبر روانشناسی مثبت گرا جمع آوری شده است. تحلیل مطالب با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی انجام شد و تلاش شد تا مفاهیم قرآنی صبر و توکل با شاخص های روانشناسی مثبت گرا مانند تاب آوری، امید، خودکارآمدی و معنا در زندگی تطبیق داده شوند.یافته ها نشان داد که صبر در قرآن به معنای تحمل سختی ها و مشکلات با امید به پاداش الهی و توکل به خداوند، هم سو با نظریه های روانشناسی مثبت گرا در ارتقای تاب آوری و کنترل هیجانات منفی است. همچنین، توکل به عنوان باور به حمایت و هدایت الهی، با ایجاد احساس امنیت روانی و کاهش اضطراب، توانایی افراد در مقابله با چالش های زندگی و حفظ انگیزه برای دستیابی به اهداف شخصی را افزایش می دهد.نتیجه گیری پژوهش حاکی از آن است که تلفیق آموزه های قرآنی صبر و توکل با مفاهیم روانشناسی مثبت گرا می تواند چارچوبی موثر برای توسعه برنامه های مداخله ای در حوزه روانشناسی اسلامی و روانشناسی مثبت فراهم آورد و نقش مهمی در بهبود سلامت روان، ارتقای مهارت های مقابله ای و افزایش کیفیت زندگی افراد ایفا کند.

کلیدواژه ها:

صبر ، توکل ، قرآن کریم ، روانشناسی مثبت گرا ، تاب آوری ، خودکارآمدی ، امید ، سلامت روان ، معنای زندگی