شناسایی و رتبه بندی معیارهای پیش بینی کننده نسبت قیمت به سود در بورس اوراق بهادار تهران با رویکرد تصمیم گیری چند معیاره

نسبت قیمت به سود از شاخص های کلاسیک و گسترده مورد استفاده در ارزیابی ارزش سهام است که رابطه بین قیمت بازار و سود هر سهم را نشان می دهد. این نسبت از لحاظ محاسباتی ساده است، اما تحلیل و تفسیر آن بدلیل تاثیر عوامل متعدد مالی و بازار، پیچیدگی قابل توجهی دارد. P/E می تواند شاخص دقیقی از ارزش ذاتی سهام ارائه دهد، اما در برخی شرایط خاص ممکن است سیگنال های گمراه کننده ایجاد کند. لذا، سرمایه گذاران گاهی این نسبت را به طور نادرست در ارزش گذاری سهام به کار می برند و هنگام تصمیم گیری بیش از حد به آن اتکا می کنند. با این حال، شناسایی عوامل کلیدی شرکت و متغیرهای موثر بر عملکرد مالی می تواند تحلیل علمی و دقیق نسبت P/E را تسهیل کند. در پژوهش حاضر، با بهره گیری از تحلیل بنیادی تلاش شده است معیارهای موثر بر پیش بینی و تحلیل P/E شناسایی و با استفاده از روش بهترین–بدترین اولویت بندی شوند. بر این اساس، مرور ادبیات منجربه شناسایی ۲۷معیار اولیه شد. پس از فرایند غربالگری تخصصی، ۲۱معیار مورد تایید کارشناسان قرار گرفت. نتایج تحلیل نشان داد نسبت قیمت به فروش (P/S)، نسبت ارزش دفتری به بازار (BV/M) و بازده سهام، بیشترین اهمیت را در پیش بینی و تحلیل نسبت قیمت به سود دارند.

کلیدواژه ها:

روش بهترین-بدترین ، سهام ، تصمیم گیری چند معیاره