رابطه طراحی فضاهای سبز شهری با رضایت شهروندان از کیفیت زندگی شهری (مطالعه موردی: شهرداری مشهد)

در دهه های اخیر، طراحی فضاهای سبز شهری به عنوان یکی از عوامل مهم در ارتقای کیفیت زندگی شهروندان مورد توجه گسترده قرار گرفته است. اهمیت این فضاها نه تنها در بهبود شرایط زیست محیطی بلکه در افزایش رضایت اجتماعی و سلامت روانی مردم شهرها قابل توجه است. هدف این پژوهش بررسی رابطه طراحی فضاهای سبز شهری با رضایت شهروندان از کیفیت زندگی شهری در شهر مشهد است. برای تحقق این هدف، از روش تحقیق کمی و پرسشنامه استاندارد استفاده شد و داده ها با حجم نمونه ۳۵۰ نفر از شهروندان مشهد جمع آوری گردید و سپس با استفاده از نرم افزار SPSS تحلیل های آماری شامل آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون خطی و چندگانه انجام گرفت. یافته ها نشان داد که بین طراحی فضاهای سبز شهری و رضایت شهروندان از کیفیت زندگی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. تحلیل همبستگی پیرسون مقدار ۰٫۶۵ را نشان داد که دلالت بر ارتباط قوی میان این دو متغیر دارد. نتایج رگرسیون خطی نیز بیانگر این بود که طراحی فضاهای سبز شهری می تواند نزدیک به ۴۲ درصد از تغییرات رضایت از کیفیت زندگی را توضیح دهد. همچنین در تحلیل رگرسیون چندگانه، عوامل زیبایی شناسی و دسترسی پذیری بیشترین تاثیر را در پیش بینی رضایت شهروندان داشتند، در حالی که کارکردهای اجتماعی، امنیت و سرزندگی نیز نقش قابل توجهی ایفا کردند. این نتایج بیانگر اهمیت طراحی کیفی فضاهای سبز در بهبود تجربه زیستی و افزایش رضایت مردم از زندگی شهری است. در نهایت، پژوهش حاضر تاکید می کند که برای ارتقای رضایت شهروندان و بهبود کیفیت زندگی شهری، برنامه ریزان و مدیران شهری باید توجه ویژه ای به بهبود طراحی، نگهداری و توسعه فضاهای سبز شهری داشته باشند. این امر می تواند زمینه ساز ایجاد حس تعلق، افزایش تعاملات اجتماعی مثبت و بهبود سلامت روانی و جسمی شهروندان شود.

کلیدواژه ها:

فضاهای سبز شهری ، رضایت شهروندان ، کیفیت زندگی شهری ، طراحی شهری ، مشهد.