راهکارهای عملی برای افزایش تعاملات اجتماعی و کاهش گرایش به انزوا در میان دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف بررسی راهکارهای عملی برای تقویت تعاملات اجتماعی و کاهش انزواطلبی دانش آموزان انجام شده است. در این مقاله بر اهمیت ایجاد محیط های آموزشی مشارکتی، فعالیت های گروهی، برنامه های فوق برنامه و آموزش مهارت های اجتماعی به عنوان ابزارهای کلیدی در ارتقای ارتباطات میان فردی تاکید می شود؛ رویکردی که می تواند بستر تعامل مثبت، کاهش احساس تنهایی و افزایش همبستگی دانش آموزان را فراهم آورد. یافته ها نشان می دهد که اجرای فعالیت های گروهی در کلاس، برگزاری کارگاه های آموزش مهارت های ارتباطی و حمایت روانی اجتماعی از دانش آموزان منزوی، نه تنها موجب افزایش مشارکت و احساس تعلق به جمع می شود، بلکه زمینه توسعه مهارت های همدلی، اعتماد به نفس و همکاری را نیز تقویت می کند. همچنین نتایج حاکی از آن است که نقش معلمان و مشاوران در هدایت تعاملات اجتماعی و طراحی فعالیت های تعاملی، بسیار مهم بوده و می تواند از بروز مشکلاتی نظیر انزوا، افت تحصیلی و ترک تحصیل جلوگیری نماید. این پژوهش بر ضرورت برنامه ریزی نظام مند مدارس برای تقویت پیوندهای اجتماعی، حمایت از دانش آموزان آسیب پذیر و ایجاد فرهنگ همیاری و مشارکت تاکید دارد تا بستری مناسب برای رشد همه جانبه و بهبود سلامت روانی و اجتماعی آنان فراهم شود.

کلیدواژه ها:

تعاملات اجتماعی ، انزواطلبی ، دانش آموزان ، مهارت های ارتباطی ، مشارکت اجتماعی