نقش یادگیری فعال بر توسعه مهارت های اجتماعی-هیجانی در کلاس های درس ابتدایی

در دهه های اخیر، پارادایم آموزش و پرورش شاهد یک تحول بنیادین از تمرکز صرف بر دستاوردهای شناختی به سمت یک رویکرد کل نگر بوده است که در آن، توسعه "مهارت های اجتماعی-هیجانی" (SEL) به اندازه سواد خواندن و حساب کردن، حیاتی تلقی می شود. این مهارت ها، که شامل خودآگاهی، خودمدیریتی، آگاهی اجتماعی، مهارت های ارتباطی و تصمیم گیری مسئولانه هستند، شالوده اصلی سلامت روان، موفقیت تحصیلی و بهزیستی کلی فرد را تشکیل می دهند. با این حال، پرسش اصلی این است که چگونه می توان این شایستگی ها را به طور موثر در بطن فرآیندهای روزمره کلاس درس پرورش داد. این مقاله علمی-ترویجی با هدف بررسی و تحلیل نقش محوری "یادگیری فعال" به عنوان یک چارچوب پداگوژیک قدرتمند برای توسعه نظام مند مهارت های اجتماعی-هیجانی در دانش آموزان دوره ابتدایی تدوین شده است. یادگیری فعال، با تاکید بر مشارکت مستقیم، همکاری و درگیری ذهنی دانش آموز در فرآیند ساخت دانش، ذاتا یک فرآیند اجتماعی و هیجانی است. این مقاله با رویکردی توصیفی-تحلیلی و با مروری بر مبانی نظری یادگیری ساخت گرا و چارچوب های معتبر یادگیری اجتماعی-هیجانی (مانند مدل CASEL)، به تبیین سازوکارهایی می پردازد که از طریق آن ها، راهبردهای یادگیری فعال (مانند یادگیری مبتنی بر پروژه، بازی های آموزشی و یادگیری مشارکتی) به طور مستقیم به تمرین و تقویت این مهارت ها منجر می شوند. یافته های تحلیلی نشان می دهد که ساختار فعالیت های فعال، دانش آموزان را به طور طبیعی در موقعیت هایی قرار می دهد که نیازمند خودتنظیمی، همدلی، ارتباط موثر، حل تعارض و همکاری هستند. در نهایت، این مقاله نتیجه گیری می کند که یادگیری فعال نه تنها یک روش موثر برای تعمیق یادگیری شناختی است، بلکه یک بستر ضروری و یکپارچه برای پرورش شهروندانی است که از نظر اجتماعی و هیجانی، سالم، آگاه و توانمند هستند.

کلیدواژه ها:

یادگیری فعال ، مهارت های اجتماعی-هیجانی ، هوش هیجانی ، دوره ابتدایی ، یادگیری مشارکتی