تاثیر پروژه محوری در تدریس بر ارتقای انگیزش بیرونی و درونی دانش آموزان ابتدایی

این مقاله مروری به تحلیل تاثیرات رویکرد آموزشی پروژه محور بر توسعه و ارتقای دو نوع اصلی انگیزش، یعنی انگیزش درونی و بیرونی، در دانش آموزان دوره ابتدایی می پردازد. دوره ابتدایی به عنوان سال های بنیادین شکل گیری نگرش دانش آموزان نسبت به یادگیری، نقشی حیاتی در تعیین مسیر تحصیلی آینده آنان دارد. در نظام های آموزشی سنتی، اتکای بیش از حد به انگیزه های بیرونی مانند نمرات، تشویق ها و تنبیه ها، اغلب منجر به تضعیف کنجکاوی طبیعی و انگیزه درونی کودکان می شود. یادگیری پروژه محور به عنوان یک الگوی آموزشی کودک-محور، با فراهم آوردن تجربیات یادگیری معنادار، ملموس و مشارکتی، چارچوبی موثر برای پرورش همزمان هر دو نوع انگیزش ارائه می دهد. این پژوهش با بررسی نظام مند ادبیات موضوع، نشان می دهد که این رویکرد از طریق اعطای حق انتخاب، تقویت حس شایستگی از طریق ساخت و خلق، و ایجاد ارتباطات مثبت گروهی، به طور مستقیم به تقویت انگیزه درونی دانش آموزان ابتدایی کمک می کند. همزمان، یادگیری پروه محور ساختار انگیزه های بیرونی را نیز متحول می سازد؛ به طوری که تشویق و بازخورد معلم از تمرکز صرف بر نتیجه، به سمت قدردانی از فرآیند، تلاش و همکاری سوق داده می شود. در نهایت، این مقاله نتیجه گیری می کند که یادگیری پروژه محور با ایجاد تعادلی سالم بین دو نوع انگیزش، به شکل گیری یک پروفایل انگیزشی قوی و پایدار در دانش آموزان کمک کرده و پایه های لازم برای تبدیل شدن به یادگیرندگانی مادام العمر را در آنان بنا می نهد.

کلیدواژه ها:

یادگیری پروژه محور ، انگیزش درونی ، انگیزش بیرونی ، دوره ابتدایی ، روانشناسی تربیتی