نقش مدرسه هوشمند در تقویت یادگیری معنادار و کاربردی دانش آموزان

مدارس هوشمند به عنوان یکی از دستاوردهای تحول دیجیتال در نظام آموزشی، نقش مهمی در ارتقای کیفیت یادگیری دانش آموزان ایفا می کنند. این نوع مدارس با استفاده از فناوری های نوین و روش های تدریس فعال، بستری مناسب برای حرکت از یادگیری حفظی و سنتی به سمت یادگیری معنادار و کاربردی فراهم می آورند. مقاله حاضر با هدف بررسی نقش مدارس هوشمند در تقویت یادگیری معنادار و کاربردی دانش آموزان، به شیوه ای تحلیلی-مروری به تحلیل مولفه های مختلف این مدارس پرداخته است. یافته های پژوهش نشان می دهد که مدارس هوشمند با افزایش انگیزه و مشارکت دانش آموزان، توسعه مهارت های قرن ۲۱ (مانند تفکر انتقادی و خلاقیت)، و اتصال یادگیری به دنیای واقعی، می توانند تحول چشمگیری در فرایند آموزش ایجاد کنند. با این حال، چالش هایی مانند کمبود زیرساخت های فناورانه، ناآمادگی معلمان، نابرابری دیجیتال و مقاومت در برابر تغییر، از موانع اصلی در اجرای این مدل آموزشی هستند. برای رفع این چالش ها، پیشنهاد می شود که دولت ها در توسعه زیرساخت ها سرمایه گذاری کنند، معلمان را در زمینه فناوری های آموزشی توانمند سازند، و اجرای تدریجی مدارس هوشمند را با رویکرد عدالت آموزشی و نظارت علمی دنبال کنند. همچنین، تهیه محتوای آموزشی بومی و ایجاد پلتفرم های ملی هوشمند از گام های ضروری برای موفقیت این مدارس به شمار می رود. در نتیجه گیری کلی، مدارس هوشمند به عنوان یک راهکار نوین آموزشی، می توانند مسیر تحول نظام آموزشی و آماده سازی نسل آینده برای زندگی در دنیای واقعی را هموار کنند.

کلیدواژه ها:

مدرسه هوشمند ، یادگیری معنادار ، آموزش کاربردی ، فناوری آموزشی ، تحول دیجیتال