اثر روش های آموزش مجازی بر تمرکز و یادگیری پایدار دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر روش های آموزش مجازی بر تمرکز و یادگیری پایدار دانش آموزان انجام شد. جامعه آماری این پژوهش شامل دانش آموزان ابتدایی شهر سنندج در سال تحصیلی ۱۴۰۴-۱۴۰۳ بود که با استفاده از نمونه گیری تصادفی چندمرحله ای، ۳۰۰ نفر انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه استاندارد تمرکز، پرسشنامه یادگیری پایدار و پرسشنامه ارزیابی استفاده از منابع چندرسانه ای بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و روش های آمار توصیفی، آزمون همبستگی پیرسون، T مستقل و تحلیل رگرسیون چندگانه تحلیل شد.یافته ها نشان داد که آموزش مجازی تاثیر مثبت و معناداری بر تمرکز و یادگیری پایدار دانش آموزان دارد. همچنین، آموزش همزمان نسبت به آموزش غیرهمزمان اثر مثبت بیشتری بر این دو متغیر دارد. تحلیل رگرسیون نشان داد که عوامل فردی مانند انگیزه و مهارت های خودتنظیمی و عوامل محیطی مانند کیفیت محتوای چندرسانه ای نقش موثری در تقویت تمرکز و یادگیری پایدار دارند، در حالی که حواس پرتی دیجیتال اثر منفی بر آن ها دارد.نتایج پژوهش حاکی از آن است که با طراحی مناسب محیط آموزش مجازی، استفاده از منابع چندرسانه ای جذاب، افزایش تعامل معلم و دانش آموز و مدیریت حواس پرتی دیجیتال می توان اثر مثبت آموزش مجازی بر تمرکز و یادگیری پایدار دانش آموزان را به حداکثر رساند.

کلیدواژه ها:

آموزش مجازی ، تمرکز دانش آموزان ، یادگیری پایدار ، آموزش همزمان ، آموزش غیرهمزمان ، منابع چندرسانه ای