نقش فرهنگ مدرسه دیجیتال در ارتقای سواد دیجیتال و علمی دانش آموزان

ادغام موفقیت آمیز فناوری های دیجیتال در آموزش، فرآیندی عمیق تر و پیچیده تر از صرفا تامین تجهیزات و زیرساخت ها است. این فرآیند نیازمند یک تحول بنیادین در "فرهنگ مدرسه" است؛ یعنی ارزش ها، باورها، هنجارها و رویه های مشترکی که نحوه تفکر و عمل اعضای جامعه مدرسه را در قبال فناوری شکل می دهد. این مقاله مروری به بررسی نقش حیاتی "فرهنگ مدرسه دیجیتال" در ارتقای همزمان دو صلاحیت کلیدی قرن بیست و یکم، یعنی "سواد دیجیتال" و "سواد علمی" در دانش آموزان می پردازد. استدلال اصلی این است که یک فرهنگ مدرسه دیجیتال مثبت و حمایتگر، که با ویژگی هایی همچون رهبری رویایی، همکاری حرفه ای معلمان، توانمندسازی دانش آموزان و تشویق به نوآوری شناخته می شود، محیطی را ایجاد می کند که در آن فناوری از یک ابزار جانبی به یک کاتالیزور برای یادگیری عمیق تبدیل می شود. در چنین فرهنگی، دانش آموزان نه تنها مهارت های لازم برای استفاده موثر و مسئولانه از ابزارهای دیجیتال را کسب می کنند (سواد دیجیتال)، بلکه یاد می گیرند از این ابزارها برای تقویت تفکر انتقادی، پژوهش مبتنی بر شواهد، و درک فرآیندهای علمی بهره ببرند (سواد علمی). این بررسی نشان می دهد که رابطه بین فرهنگ دیجیتال، سواد دیجیتال و سواد علمی، یک رابطه هم افزا و متقابل است. فرهنگ، بستر را برای رشد سوادها فراهم می کند و به کارگیری این سوادها در عمل، به نوبه خود، فرهنگ نوآوری و یادگیری مستمر را در مدرسه تقویت و تثبیت می نماید.

کلیدواژه ها:

فرهنگ مدرسه دیجیتال ، سواد دیجیتال ، سواد علمی ، رهبری آموزشی ، تحول دیجیتال ، نوآوری آموزشی