مدیریت بحران های تربیتی در مدارس

مدیریت بحران های تربیتی در مدارس به عنوان یکی از مهم ترین مولفه های پایداری و کیفیت نظام آموزشی، نقش اساسی در حفظ سلامت روانی، اجتماعی و تحصیلی دانش آموزان دارد. مدارس به دلیل ماهیت جمعی و حساسیت محیط آموزشی، در معرض بحران های مختلفی قرار دارند که می تواند ناشی از رفتارهای پرخطر دانش آموزان، حوادث غیرمترقبه یا شرایط اضطراری اجتماعی و بهداشتی باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی مفهوم مدیریت بحران تربیتی، نقش رهبری آموزشی، راهبردها و الگوهای مدیریتی و اهمیت توانمندسازی معلمان و مدیران انجام شده است. نتایج نشان می دهد که چرخه مدیریت بحران شامل مراحل پیشگیری، مداخله و بازیابی، یک چارچوب علمی و عملی برای کاهش پیامدهای منفی بحران ها فراهم می آورد. همچنین، رهبری آموزشی موثر و توانمندسازی کارکنان مدرسه نقش کلیدی در ایجاد انسجام، اعتماد و تاب آوری در محیط مدرسه ایفا می کند. استفاده از الگوهای مبتنی بر شواهد، برنامه ریزی آموزشی، بهره گیری از رسانه ها و فناوری های نوین و همکاری فعال با خانواده ها و نهادهای اجتماعی موجب افزایش اثربخشی مدیریت بحران می شود. در نهایت، مدیریت بحران های تربیتی نه تنها یک واکنش فوری به مشکلات موجود است، بلکه فرآیندی تربیتی و پیشگیرانه است که می تواند مدارس را به محیط هایی پویا، ایمن و سازنده برای رشد و توسعه دانش آموزان تبدیل کند.

کلیدواژه ها:

مدیریت بحران ، رهبری آموزشی ، توانمندسازی معلمان ، تاب آوری مدرسه ای