مقایسه مفاهیم تربیتی و معرفتی نهج البلاغه با نظریه های معاصر علوم انسانی

هدف این پژوهش، مقایسه و تحلیل مفاهیم تربیتی و معرفتی نهج البلاغه با نظریه های معاصر علوم انسانی به منظور شناسایی نقاط اشتراک و تمایز آن ها و ارائه چشم اندازی برای بهره گیری از آموزه های نهج البلاغه در تربیت و تعلیم مدرن است. این مطالعه از نوع پژوهش مروری بوده و داده ها از طریق تحلیل محتوای متون نهج البلاغه و منابع علمی معاصر در حوزه روان شناسی تربیتی، علوم اجتماعی و فلسفه تعلیم و تربیت گردآوری و بررسی شده است. یافته ها نشان می دهد که آموزه های نهج البلاغه بر اهمیت فضائل اخلاقی، خودشناسی، تقویت خردورزی، مسئولیت پذیری و پرورش مهارت های اجتماعی تاکید دارند، در حالی که نظریه های معاصر علوم انسانی نیز بر توسعه مهارت های شناختی، هیجانی و اجتماعی فردی و جمعی تمرکز دارند. مقایسه این دو حوزه حاکی از هم پوشانی قابل توجه در اصول اخلاقی، مهارت های حل مسئله و ارتقای خودآگاهی است، هرچند تفاوت هایی نیز در رویکردهای علمی و روش شناختی دیده می شود. نتیجه گیری این پژوهش بیانگر آن است که ترکیب آموزه های نهج البلاغه با نظریه های معاصر می تواند چارچوبی جامع برای برنامه ریزی تربیتی ارائه دهد و در بهبود کیفیت فرآیندهای تربیت فردی و اجتماعی نقش موثری ایفا کند. این مطالعه پیشنهاد می کند که پژوهش های آینده به بررسی کاربرد عملی این ترکیب در محیط های آموزشی و سازمان های تربیتی پرداخته و مدل های عملیاتی برای آموزش و توسعه شخصیت ارائه کنند.

کلیدواژه ها:

نهج البلاغه ، تربیت اخلاقی ، معرفت ، علوم انسانی معاصر ، خودشناسی