تاثیر آموزش های گروهی بر تعاملات اجتماعی دانش آموزان استثنایی؛چالش ها و فرصت ها

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش های گروهی بر تعاملات اجتماعی دانش آموزان استثنایی انجام شد. اهمیت این موضوع از آن جهت است که تعامل اجتماعی یکی از مهم ترین نیازهای این گروه از دانش آموزان بوده و فقدان آن می تواند زمینه ساز انزوا، کاهش اعتمادبه نفس و محدودیت در مشارکت اجتماعی شود. مبانی نظری و پیشینه تحقیق نشان می دهند که آموزش های گروهی از طریق ایجاد فرصت برای همکاری، همیاری و تبادل تجربه، نقش موثری در ارتقای مهارت های اجتماعی ایفا می کنند.در این پژوهش، با بهره گیری از مطالعات پیشین و تحلیل دیدگاه های صاحب نظران، تلاش شد ابعاد مختلف آموزش گروهی و اثرات آن بر رشد تعاملات اجتماعی دانش آموزان استثنایی تبیین گردد. نتایج بررسی ها نشان داد که آموزش های گروهی ضمن تقویت همدلی، احترام متقابل و مسئولیت پذیری، باعث افزایش احساس تعلق، کاهش انزوا و ارتقای کیفیت روابط اجتماعی این دانش آموزان می شوند. همچنین مشخص گردید که اجرای موفق این برنامه ها نیازمند برنامه ریزی دقیق، مهارت حرفه ای معلمان، مشارکت خانواده ها و وجود زیرساخت های حمایتی در مدارس است.از سوی دیگر، یافته ها حاکی از آن است که چالش هایی مانند کمبود منابع، نگرش های منفی نسبت به توانایی های دانش آموزان استثنایی و محدودیت های اجرایی می تواند مانع تحقق کامل اهداف آموزش های گروهی شود. با این حال، فرصت های ارزشمندی همچون حرکت به سوی آموزش فراگیر، افزایش اعتمادبه نفس و آماده سازی دانش آموزان برای ورود فعال به جامعه، اهمیت این رویکرد را دوچندان می سازد. در مجموع، می توان نتیجه گرفت که آموزش های گروهی ابزاری توانمند برای توانمندسازی اجتماعی دانش آموزان استثنایی بوده و توجه به آن می تواند گامی موثر در بهبود کیفیت آموزش و زندگی آنان به شمار آید.

کلیدواژه ها:

آموزش گروهی ، تعاملات اجتماعی ، دانش آموزان استثنایی ، آموزش فراگیر ، توانمندسازی اجتماعی