پیش بینی اضطراب مدرسه براساس تاب آوری و سبک دلبستگی در دانش آموزان دبستانی

مقدمه: گزارشات معلمان طی دهه اخیر حاکی از افزایش رفتارهای ناسازگار و نشانگان خلقی-اضطرابی در بین دانشآموزان دبستانی بوده است که علاوه بر آسیب جسمانی و روانی میتواند با نتایج منفی آموزشی-یادگیری همراه شود. براین اساس پژوهش حاضر با هدف پیشبینی اضطراب مدرسه براساس تاب آوری و سبک دلبستگی در دانشآموزان مقطع ابتدایی انجام شد. روش کار: طرح پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. تمامی فراگیران دختر پایه پنجم ابتدایی مدارس دولتی شهر کرج در سال تحصیلی ۱۴۰۴ جامعه آماری پژوهش را تشکیل دادند، که از میان آنها با روش نمونهگیری در دسترس تعداد ۱۲۰ نفر انتخاب شد. برای جمعآوری دیتاها از پرسشنامه اضطراب مدرسه، پرسشنامه تاب آوری و پرسشنامه سبک دلبستگی انجام شد. تحلیل دادهها با روشهای آمار توصیفی(میانگین و انحرافمعیار)، آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه با نرمافزار آماری SPSS-v۲۶ انجام شد. یافتهها: نتایج نشان داد که بهترتیب بین نمرات تاب آوری (۴۷۲/۰-=r و ۰۱۶/۰>p) و دلبستگی ایمن (۶۲۳/۰-=r و ۰۱۲/۰>p) با اضطراب مدرسه دانش آموزان، منفی و معنادار بوده است. این رابطه بین سبک دلبسته ناایمن اجتنابی (۲۵۸/۰=r و ۰۲۳/۰>p) و دوسوگرا (۴۱۲/۰=r و ۰۱۷/۰>p) با رفتار اضطراب در مدرسه دانش آموزان، مثبت و معنادار بود. در ادامه نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون خطی چندگانه نشان داد براساس ضریب تعیین تعدیل شده بهترتیب ۲۷ درصد از واریانس اضطراب مدرسه براساس سبک دلبستگی و ۲۲ درصد از واریانس اضطراب مدرسه براساس تاب آوری تحصیلی تبیین شد. نتیجهگیری: با توجه به نتایج پیشنهاد میشود خانوادهها و مسئولین مدارس جهت مدیریت رفتارهای مرتبط با تحصیل و مدرسه در فراگیران به سبک دلبستگی و مهارت تابآوری توجه داشته باشند.

کلیدواژه ها:

اضطراب مدرسه ، تاب آوری ، سبک دلبستگی ، دانش آموز