تحول در نقش های آموزشی دوره ابتدایی: بازاندیشی در جایگاه معلم و دانش آموز در نظام یادگیری نوین

تحول در نقش های آموزشی در دوره ابتدایی یکی از مهم ترین نمودهای دگرگونی در نظام های یادگیری معاصر است. در این رویکرد، معلم دیگر تنها منبع انتقال اطلاعات و حافظه ای زنده از محتوای درسی نیست، بلکه راهنما، تسهیل گر و طراح موقعیت های یادگیری پویا برای دانش آموزان به شمار می آید. در مقابل، دانش آموز نیز از موجودی منفعل و تابع به یادگیرنده ای فعال، خلاق و مسئول در مسیر ساخت دانش تبدیل می شود. این تغییر نگرش، نتیجه ی ظهور نظریه های یادگیری سازنده گرایی، پیشرفت فناوری های آموزشی، و توجه به تفاوت های فردی در فرایند یادگیری است. پژوهش حاضر با هدف بازاندیشی در جایگاه معلم و دانش آموز در نظام یادگیری نوین، به بررسی ابعاد مفهومی و کاربردی این تحول در دوره ابتدایی می پردازد. یافته ها نشان می دهند که مدرسه در عصر جدید نه مکانی برای حفظ و تکرار دانش، بلکه محیطی برای تجربه، تفکر، کاوش و رشد همه جانبه ی کودک است. نتیجه گیری کلی آن است که تحقق یادگیری معنادار و پایدار در گروی بازتعریف رابطه ی آموزشی و بازسازی نقش های سنتی معلم و دانش آموز است.واژگان کلیدی: تحول آموزشی، نقش معلم، نقش دانش آموز، یادگیری نوین، دوره ابتدایی