تحلیل هنر آینه کاری و بازتاب آن در معماری ایرانی - اسلامی

هنر آینه کاری از هنرهای اصیل ایرانی می باشد. آینه کاری در ایران نشان دهنده صدافت، پاکی، و روشنایی است که توسط هنرمندان در معماری اسلامی نیز استفاده شده است. آینه کاری حرفه ای است که با کمک اشکال هندسی و تلفیقی از هنر و دین و سنت ایران می باشد. در هنر آینه کاری، معماران یا هنرمندان با استفاده از عناصر آینه در ترکیب ابعاد مختلف، ظرافت و جزئیات منظمی در هندسی آینه کاری ایجاد کرده اند که بازتاب نور در آنها باعث درخشش و زیبایی در سطوح داخلی بنا می شود. در معماری اسلامی، سیع بر این بوده که با استفاده از آینه و انعکاس نور از نور طبیعی استفاده کرده و استفاده نور طبیعی علاوه بر صرفه جویی انرژی در شاخصه های معماری مدرن نیز قابل بررسی می باشد. در آینه کاری، پرهیز از سطوح موازی و یا ایجاد شکست در سطح صاف از پژواک های متوالی جلوگیری می کند. این مقاله تحلیلی به بررسی هنر آینه کاری و حکمت آن در معماری ایرانی، همچنین نقش های کاربردی آن از قبیل آکوستیک می پردازد. با بررسی آینه کاری در بناهای قدیمی ایران باید به این نکته توجه داشت که نور در معماری ایران همیشه به منزله روشن کردن کامل فضای معماری بکار نمی رود، بلکه گاهی جنبه عرفان و مقدس به خود گرفته و جنبه های دیگر فضا رنگ، بافت و... را تحت تاثیر خود قرار داده است.

کلیدواژه ها:

آینه کاری ، معماری ، آکوستیک ، بازتاب ، هندسی