تبیین خلقت انسان و تبیین جایگاه والای او در پیمایش مسیر تاثیر گذاری اجتماعی بر هستی و کشف برتری

انسان ویژگیهای بسیار ممتازی دارد که در بین همهی موجودات از جانب خداوند متعال به او برتری بخشیده تنها به دنبال خلقت انسان است که خداوند خود را ستوده و به خود تبریک گفته است انسان به لحاظ خیرات و کمالات در مرتبه ای قرار دارد که هیچ هماوردی در میان دیگر موجودات نداشته و ندارد خداوند در بسیاری از آیات، روایات و احادیث انسان را از اندیشه ی خوش خلیفه الهی و آسوده تکیه زدن بر مسند خلافت الهی خارج کرده و وی را به میدان سخت بلا و آزمایش فراخوانده است از این رو خلقت انسان را طرحی در جهت امتحان وی دانسته و آن را پیمودن مسیری تعالی بخش در جهت خودشکوفایی خود و ترقی دادن به هستی قرار داده که خداوند فرصت بودن در آن را به آدمی عطا نموده است زیرا خداوند قابلیت و استعدادهای بی نظیر و وافری را به انسان داده است که باید از آنها در مسیر تاثیر گذاری بر جهان جامعه و اجتماع و دیگر انسانهای هم نوع خویش به کار بگیرد تا بتواند برتری و حقیقت انسان را بارز نماید توانمندیهای به ودیعه گذاشته شده در ا لطف انسان به پروردگار متعال باعث میشود تا انسانها در مسیر تاثیر گذاری بر هستی به سمت کشف و درک عمیق تری از وجود خود و جهان پیرامون حرکت کنند جایگاه والای انسان در این پروسه ناشی از مسئولیت پذیری و تعهد او به ارزشهای اخلاقی و اجتماعی است که میتواند نه تنها زندگی خود را بهبود بخشد بلکه به ارتقاء کیفیت زندگی دیگران نیز کمک کند در نهایت برتری انسان در توانایی اش برای همکاری همدلی و ایجاد رشد و توسعه اجتماعی مشاهده میشود که نشان دهنده همزیستی و تعامل مثبت با سایر موجودات و منابع طبیعی میباشد

کلیدواژه ها:

خلقت ، انسان ، جایگاه آدمی ، هستی ، تاثیرگذاری اجتماعی ، سعادت