بررسی اثربخشی آموزش مهارتهای ارتباطی بر سلامت روانی و استرس دانشجویان پسر رشته پرستاری

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش مهارتهای ارتباطی بر سلامت روانی و استرس دانشجویان پسر رشته پرستاری دانشگاه علوم پزشکی ایرانشهر انجام شده است. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از لحاظ روش انجام، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون است. جامعه آماری این تحقیق شامل ۹۸۰ دانشجوی پسر رشته پرستاری دانشگاه علوم پزشکی می باشند که در سال های ۱۴۰۰-۱۴۰۱ مشغول به تحصیل بوده اند. حجم نمونه را ۳۰ نفر از دانشجویان تشکیل دادند. ابزار اصلی پژوهش پرسشنامه های سلامت روانی گلدبرگ و هیلر و پرسشنامه استرس گادزلا بوده است. در این پژوهش از تحلیل های توصیفی و استنباطی در قالب نرم افزار SPSS ۲۲ استفاده شد. یافته ها نشان می دهد آموزش مهارتهای ارتباطی بر متغیر ترکیبی استرس و سلامت روانی اثربخشی معناداری داشته است (sig=۰.۰۳) چون میزان اندازه اثر ۰.۲۴ از ۰.۱۴ بیشتر است. سطح معناداری متغیر سلامت روانی کمتر از ۰.۰۵ است (sig=۰.۰۱) بنابراین آموزش مهارتهای ارتباطی بر سلامت روانی موثر بوده است و همچنین سطح معناداری متغیر استرس کمتر از ۰.۰۵ است (sig=۰.۰۲) بنابراین آموزش مهارتهای ارتباطی بر سلامت روانی موثر بوده است. نتایج پژوهش نشان می دهد استرس در طول زمان منجر به مشکلات روحی و روانی می گردد و کنترل استرس می تواند در طول زمان منجر به کاهش این مشکلات گردد و با آموزش مهارتهای مقابله با استرس، پرستاران از عناصر شناختی، عاطفی و همچنین از توانایی های خود در داشتن تعادل روانی و عزت نفس بهتر می توانند بر استرس های زندگی فائق آیند.

کلیدواژه ها:

استرس ، آموزش مهارتهای ارتباطی ، دانشجویان پرستاری ، سلامت روانی