تکنولوژی آموزشی و چشم اندازهای نوین در بهبود فرایند یاددهی-یادگیری

تکنولوژی آموزشی به عنوان علمی میان رشته ای از دهه های پایانی قرن بیستم تا امروز مسیر پرشتابی را طی کرده است این حوزه با بهره گیری از یافته های روان شناسی یادگیری علوم تربیتی و فناوری اطلاعات تلاش دارد فرایند یاددهی-یادگیری را اثربخش تر جذاب تر و کاربردی تر سازد در جهان امروز آموزش دیگر صرفا به انتقال اطلاعات محدود نمی شود بلکه هدف اصلی توانمندسازی فراگیران در حل مسئله تفکر خلاق و سازگاری با تغییرات محیطی است تحقق این هدف بدون به کارگیری فناوریهای نوین تقریبا غیرممکن خواهد بود پیشینه تحقیقات نشان میدهد که کشورهایی که زودتر به کارگیری تکنولوژی آموزشی را در نظامهای آموزشی خود آغاز کرده اند دستاوردهای قابل توجهی در ارتقای کیفیت یادگیری کاهش افت تحصیلی و توسعه عدالت آموزشی داشته اند در ایران نیز طی دو دهه اخیر تلاشهایی برای ورود فناوری به آموزش صورت گرفته است اما همچنان فاصله زیادی با استانداردهای جهانی وجود دارد بر همین اساس هدف این پژوهش آن است که با نگاهی جامع به نقش تکنولوژی آموزشی ضمن معرفی زیرشاخه های مهم آن فرصتها و چالشهای پیش رو را بررسی کند پرسش اصلی مقاله این است تکنولوژی آموزشی چگونه میتواند فرایند یاددهی یادگیری را در شرایط کنونی متحول سازد روش کار یا مواد و روشها و اسکوپوس و گزارشهای ISI این پژوهش از نوع مروری تحلیلی است دادهها از طریق مطالعه کتابها مقالات علمی-پژوهشی منابع آموزشی داخلی و خارجی گردآوری شده است برای تحلیل یافتهها رویکرد مقایسه تطبیقی به کار گرفته شد تا شباهتها و تفاوتهای کاربرد فناوریهای آموزشی در نظامهای مختلف بررسی گردد معیار انتخاب منابع شامل اعتبار علمی انتشار در مجلات معتبر یا همایشهای بین المللی تازگی موضوع انتشار طی ۱۰ سال اخیر ارتباط مستقیم با حوزه تکنولوژی آموزشی ابزار اصلی تحلیل طبقه بندی مفاهیم در پنج حوزه کلیدی یادگیری الکترونیکی یادگیری ترکیبی هوش مصنوعی واقعیت افزوده و ابزارهای دیجیتال و بررسی اثرات آنها بر کیفیت یادگیری بوده است

کلیدواژه ها:

تکنولوژی آموزشی ، یادگیری ترکیبی ، آموزش مجازی ، هوش مصنوعی ، واقعیت افزوده