نقش سبک رهبری تحول آفرین در استرس و سازگاری شغلی معلمان متوسطه اول شهرستان الیگودرز

هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش سبک رهبری تحول آفرین در استرس و سازگاری شغلی معلمان متوسطه اول شهرستان الیگودرز در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ انجام گرفته است. روش: روش پژوهش از حیث هدف از نوع کاربردی و از حیث روش از نوع همبستگی با تحلیل رگرسیون می باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه معلمان زن متوسطه اول شهرستان الیگودرز در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ با تعداد ۳۷۰ نفر بود. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران ۲۰۰ نفر محاسبه شد که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های رهبری تحول گرا، سازگاری شغلی معلمان، استرس شغلی موسسه سلامت و ایمنی انگلستان بود. تجزیه وتحلیل داده ها به کمک نرم افزار spss نسخه ۲۶ با استفاده از رگرسیون چند متغیره انجام شد. نتایج: نتایج نشان می دهد که رهبری تحول آفرین پیش بینی کننده معناداری برای سازگاری شغلی است) ۱۷۲/۵۵۴(F= و (۰۱/۰=p). مقدار ضریب تعیین رهبری تحول آفرین با سازگاری شغلی برابر ۸۵/۰ واریانس مشترک آن ها برابر با ۷۳/۰ است. همچنین رهبری تحول آفرین پیش بینی کننده معناداری برای استرس شغلی هستند) ۳۱۳/۴۸۲(F= و (۰۱/۰=p). مقدار ضریب تعیین رهبری تحول آفرین با استرس شغلی برابر ۸۴/۰ واریانس مشترک آن ها برابر با ۷۰/۰ است. نتیجه گیری: سبک رهبری تحول آفرین بر سازگاری و استرس شغلی معلمان نقش دارد.

کلیدواژه ها:

سبک رهبری تحول آفرین ، سازگاری شغلی ، استرس شغلی ، معلمان