نقش معلمان ومدیران درسلامت روانی دانش آموزان اموزان یک جامعه

سلامت روانی دانش آموزان یکی از مولفه های بنیادین یادگیری موثر و توسعه فردی و اجتماعی است که مستقیما بر انگیزه تحصیلی، تعاملات اجتماعی و توانایی مقابله با چالش های تحصیلی تاثیر می گذارد. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش معلمان و مدیران در ارتقای سلامت روانی دانش آموزان، به روش مروری و تحلیلی انجام شده است. داده ها از مطالعات پیشین، مقالات علمی، کنفرانس ها و منابع معتبر داخلی و بین المللی گردآوری و به صورت تحلیلی و مقایسه ای بررسی شده اند. یافته ها نشان می دهد که معلمان با مهارت های اجتماعی و عاطفی، ارائه بازخورد مناسب، مدیریت کلاس و استفاده هوشمندانه از فناوری های نوین می توانند فشارهای روانی دانش آموزان را کاهش داده و تاب آوری روانی و انگیزه تحصیلی آنان را افزایش دهند. همچنین، مدیران مدارس با طراحی سیاست های حمایتی، نظارت بر استفاده از فناوری، ایجاد محیط مدرسه ای ایمن و انگیزشی و تعامل موثر با والدین، نقش کلیدی در بهبود سلامت روانی دانش آموزان ایفا می کنند. استفاده هدفمند از فناوری های دیجیتال فرصت هایی برای شخصی سازی آموزش، افزایش مشارکت فعال و ارتقای مهارت های اجتماعی دانش آموزان فراهم می آورد، در حالی که استفاده نادرست از این فناوری ها می تواند پیامدهای منفی روانی و اجتماعی ایجاد کند. تعامل مستمر خانواده و مدرسه، آموزش مهارت های اجتماعی–عاطفی، و ایجاد محیط یادگیری حمایتی، از دیگر عوامل مهم در تقویت سلامت روانی دانش آموزان محسوب می شوند. بر اساس یافته های این پژوهش، طراحی برنامه های آموزشی و مدیریتی جامع و ایجاد چارچوب های حمایتی چندبعدی می تواند نقش معلمان و مدیران را در ارتقای سلامت روانی دانش آموزان به حداکثر برساند و به بهزیستی روانشناختی و موفقیت تحصیلی آنان کمک کند.

کلیدواژه ها:

سلامت روانی ، دانش آموزان ، معلمان ، مدیران ، فناوری های نوین ، محیط یادگیری حمایتی ، مهارت های اجتماعی–عاطفی ، تاب آوری روانی.