بررسی نقش عواطف و هیجانات معلم در ایجاد انگیزه یادگیری پایدار در کلاس

پژوهش حاضر به بررسی نقش حیاتی و تعیین کننده عواطف و هیجانات معلم در شکل دهی و تعمیق انگیزه یادگیری پایدار در دانش آموزان می پردازد. نظام آموزشی سنتی غالبا بر جنبه های شناختی و محتوایی تدریس تمرکز کرده و بعد عاطفی این فرآیند را کم اهمیت دانسته است، در حالی که یافته های نوین روانشناسی تربیتی موید آن است که هیجانات معلم به مثابه یک "کاتالیزور" یا "مانع" در انتقال انرژی و اشتیاق به یادگیرنده عمل می کند. هدف اصلی این مقاله، تبیین مکانیسم های روانشناختی است که از طریق آن، ابراز عواطف مثبت مانند شور و شوق، همدلی، و اشتیاق توسط معلم، موجب تقویت خودکارآمدی، استقلال عمل، و احساس تعلق در دانش آموزان می شود و در نتیجه، انگیزه درونی و پایدار برای یادگیری را می پروراند. همچنین، به چگونگی مدیریت هیجانات منفی و اجتناب از انتقال عواطفی نظیر اضطراب، خشم، یا سرخوردگی به محیط کلاس خواهیم پرداخت. یافته های این بررسی نشان می دهد که هوش هیجانی معلم و توانایی او در تنظیم هیجانی، نه تنها بر سلامت روان خود او، بلکه مستقیما بر کیفیت تعاملات آموزشی و دوام انگیزه در دانش آموزان اثرگذار است. این مقاله با ارائه مدل های نظری و راهکارهای عملی، بر ضرورت آموزش صلاحیت های عاطفی به معلمان تاکید می کند.

کلیدواژه ها:

عواطف معلم ، هیجانات ، انگیزه یادگیری ، انگیزه پایدار ، انگیزه درونی ، تنظیم هیجانی ، هوش هیجانی ، کلاس درس.