تاثیر فضای مدرسه بریادگیری وتعامل دانش آموزان

فضای مدرسه به عنوان محیطی که بخش بزرگی از زندگی روزمره دانشآموزان را دربرمیگیرد، نقشی کلیدی در فرآیند یادگیری وشکلگیری تعاملات اجتماعی دارد. پژوهشهای متکی بر نظریههای یادگیری شناختی، اجتماعی و انسانگرایانه نشان میدهند کهویژگیهای فیزیکی، روانی-اجتماعی و فناورانه فضای مدرسه میتوانند به طور مستقیم و غیرمستقیم بر کیفیت یادگیری و تعامل موثربه شکلگیری مهارتهای شناختی و اجتماعی » منطقه مجاور رشد « باشند. بر اساس دیدگاه ویگوتسکی، تعاملات اجتماعی در محدودهمیانجامد؛ بندورا بر نقش الگوهای رفتاری و مشاهده در یادگیری تاکید میکند؛ پیاژه بر تطابق ساختارهای ذهنی با محیط تاکید دارد؛دیویی و راجرز نیز مدارس را به مثابه جوامع یادگیرنده و بستر رشد فردی قلمداد میکنند. عوامل فیزیکی شامل نور، تهویه، رنگ وچیدمان کلاسها، بر تمرکز و انگیزه تاثیرگذارند. عوامل روانی-اجتماعی همچون روابط معلم-دانشآموز، فرهنگ مدرسه و حس تعلق،محرک تعاملات سازندهاند. فناوریهای نوین آموزشی نیز فرصتسازی برای یادگیری تعاملی و شخصیسازی محتوا فراهم میکنند. اینمقاله با رویکرد تحلیلی، تاثیر هر یک از این ابعاد را در پرتو نظریههای یادگیری بررسی کرده و نقش هماهنگی میان فضا و نیازهاییادگیرندگان را تبیین مینماید .

کلیدواژه ها:

فضای مدرسه ، یادگیری ، تعامل اجتماعی ، نظریههای یادگیری ، فناوری آموزشی