مدیریت و کاهش افت تحصیلی با مداخله سازمان های هوشمند تحلیلی

افت تحصیلی به عنوان یکی از چالش های بنیادین نظام های آموزشی، پیامدهای منفی متعددی در حوزه فردی، اجتماعی و اقتصادی دارد. کاهش این پدیده نیازمند رویکردهای نوین مدیریتی و آموزشی است که بتواند به صورت جامع علت ها را شناسایی و راهکارهای عملی متناسب ارائه دهد. سازمان های هوشمند، با بهره گیری از فناوری های نوین، داده کاوی آموزشی، ارزیابی مستمر عملکرد دانش آموزان و ایجاد سامانه های پشتیبانی شخصی سازی شده، زمینه مدیریت موثر و پیشگیری از افت تحصیلی را فراهم می آورند. این مقاله تحلیلی با استفاده از چارچوب های نظری ویگوتسکی، بندورا، پیاژه، راجرز، دیویی، ساخت گرایی، انسان گرایی، یادگیری خودراهبر (SDL) و نظریه های شناختی، نقش مداخله سازمان های هوشمند در کاهش افت تحصیلی را بررسی می کند. تحلیل نشان می دهد که هوشمندسازی فرآیندهای آموزشی و مدیریتی، شامل ایجاد بانک های اطلاعاتی دقیق، تحلیل یادگیری فردی، و هدایت نظام مند فعالیت های جبرانی، می تواند با ایجاد تعامل پویا بین معلم، دانش آموز و والدین، موجب ارتقاء انگیزه یادگیری و کاهش نابرابری های آموزشی شود. همچنین تاکید شده که سازمان های هوشمند قادرند از طریق ترکیب داده های کلان آموزشی با مدل های پیش بینی مبتنی بر هوش مصنوعی، پیش آگهی افت علمی را قبل از وقوع و با دقت بالا ممکن سازند. بدین ترتیب، سیاست گذاران آموزشی می توانند بر اساس داده های دقیق و تحلیل های علمی، استراتژی های مداخله ای موثرتری طراحی کنند. این مقاله علاوه بر معرفی مزایای این رویکرد، محدودیت ها، الزامات اجرایی، و شرایط بومی سازی فناوری های هوشمند در سازمان های آموزشی ایران را مطرح کرده است.

کلیدواژه ها:

: افت تحصیلی ، سازمان هوشمند ، داده کاوی آموزشی ، نظریه های یادگیری ، یادگیری خودراهبر ، هوش مصنوعی.