بررسی آموزش فراگیر و حمایت از دانش آموزان با نیازهای خاص از طریق فناوری هوشمند

آموزش فراگیر بهعنوان رویکردی کلنگر در نظام آموزشی، بر تضمین حق یادگیری برابر برای همه دانشآموزان، از جمله افراد با نیازهایخاص، تاکید دارد. ورود فناوریهای هوشمند نظیر واقعیت افزوده، هوش مصنوعی آموزشی، سامانههای یادگیری شخصیسازیشده، وابزارهای کمکی دیجیتال، چشماندازی نوین برای تحقق این هدف فراهم کرده است. فناوری هوشمند میتواند موانع یادگیری را کاهشدهد، ارتباطات آموزشی را شخصیسازی کرده و محیطهای چندحسی را برای دانشآموزان فراهم نماید. این مقاله با تکیه بر چارچوبهاینظری ویگوتسکی، بندورا، پیاژه، راجرز، دیویی، ساختگرایی، انسانگرایی و SDL (Self-Directed Learning) ، به بررسی عمیقاثرات این فناوریها بر آموزش فراگیر و حمایت از دانشآموزان با نیازهای خاص میپردازد. تحلیلها نشان میدهد فناوری هوشمند،نهتنها با توانمندسازی یادگیری، بلکه با ارتقای استقلال، اعتمادبهنفس و رشد اجتماعی این دانشآموزان ارتباط مستقیم دارد. با استفادهاز مدلهای مشارکتی و ترکیبی، میتوان برنامههای آموزشی را متناسب با نیاز و سبک یادگیری هر دانشآموز طراحی نمود. نتایج اینپژوهش، ضمن تبیین مزایا و محدودیتها، راهکارهایی برای بهبود زیرساختها، آموزش معلمان، تولید محتوا و تضمین عدالت آموزشیارائه میدهد .

کلیدواژه ها:

آموزش فراگیر ، فناوری هوشمند ، دانشآموزان با نیازهای خاص ، یادگیری شخصیسازیشده ، نظریههای یادگیری