رابطه بین یادگیری مشارکتی و تقویت اعتماد به نفس دانش آموزان

یادگیری مشارکتی یکی از روش های نوین آموزشی است که با تاکید بر تعامل گروهی، مسئولیت پذیری فردی و تبادل دانش بین دانش آموزان، زمینه ای مناسب برای رشد مهارت های اجتماعی و روانی فراهم می آورد. از جمله مهم ترین دستاوردهای این نوع یادگیری، افزایش اعتماد به نفس در دانش آموزان است. اعتماد به نفس، به عنوان عاملی کلیدی در موفقیت تحصیلی، تعامل اجتماعی و رشد شخصی، نقش تعیین کننده ای در فرآیند آموزش ایفا می کند. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین یادگیری مشارکتی و تقویت اعتماد به نفس دانش آموزان انجام گرفته است. روش مطالعه به صورت توصیفی-تحلیلی بوده و داده ها از طریق پرسش نامه استاندارد در بین گروهی از دانش آموزان مقطع متوسطه گردآوری شده است. نتایج تحلیل داده ها نشان داد که دانش آموزانی که در فعالیت های یادگیری مشارکتی شرکت کرده اند، در مقایسه با دانش آموزانی که از روش های سنتی و فردی استفاده کرده اند، سطح بالاتری از اعتماد به نفس را تجربه کرده اند. این افزایش اعتماد به نفس در ابعاد مختلفی همچون مشارکت در کلاس، ابراز نظر، حل مسئله، و تعامل اجتماعی قابل مشاهده بوده است. یافته ها نشان می دهد که کار گروهی و احساس حمایت اجتماعی ناشی از یادگیری مشارکتی، نقش مهمی در شکل گیری نگرش مثبت به خود و توانمندی های فردی ایفا می کند. همچنین، احساس موفقیت در تعاملات گروهی و دریافت بازخورد مثبت از همسالان، زمینه ساز افزایش خودباوری و کاهش ترس از اشتباه در محیط های آموزشی شده است. بر این اساس، پیشنهاد می شود که مسئولان آموزشی با بهره گیری از روش های یادگیری مشارکتی، شرایطی را فراهم آورند تا دانش آموزان بتوانند در فضایی امن و انگیزشی، قابلیت های فردی خود را تقویت نمایند. در نهایت، توجه به تفاوت های فردی و نقش معلمان در هدایت صحیح گروه ها، در اثربخشی هر چه بیشتر این روش آموزشی، اهمیت ویژه ای دارد.

کلیدواژه ها:

یادگیری مشارکتی ، اعتماد به نفس ، دانش آموزان ، آموزش گروهی ، خودباوری