تاثیر آموزش مهارت های شناختی بر عملکرد دانش آموزان مبتلا به اختلال ریاضی

اختلال یادگیری ریاضی، که با عنوان دیسکلکولیا نیز شناخته می شود، یکی از چالش های جدی در نظام آموزشی است که بخش قابل توجهی از دانش آموزان را تحت تاثیر قرار می دهد و منجر به افت تحصیلی و کاهش اعتماد به نفس در آن ها می شود. این اختلال صرفا به معنای ضعف در درس ریاضی نیست، بلکه ریشه در نارسایی های شناختی بنیادین دارد که پردازش اطلاعات عددی و استدلال ریاضی را مختل می کند. پژوهش حاضر با رویکردی مروری-تحلیلی به بررسی جامع تاثیر آموزش مهارت های شناختی بر بهبود عملکرد تحصیلی و توانایی های ریاضی دانش آموزان مبتلا به این اختلال می پردازد. در این مقاله، ابتدا مبانی نظری و تعاریف عملیاتی متغیرهای اصلی، یعنی «مهارت های شناختی» و «اختلال ریاضی»، به تفصیل مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. مهارت های شناختی کلیدی درگیر در یادگیری ریاضی، از جمله حافظه کاری، توجه، سرعت پردازش، کارکردهای اجرایی و مهارت های دیداری-فضایی، تشریح شده و ارتباط آن ها با بروز مشکلات ریاضی تبیین گردیده است. سپس، با استناد به یافته های پژوهشی داخلی و خارجی، انواع مداخلات شناختی و راهبردهای آموزشی که با هدف تقویت این مهارت ها طراحی شده اند، معرفی و تحلیل می شوند. این راهبردها طیف وسیعی از تکنیک ها، از جمله تمرینات مبتنی بر بازی، استفاده از ابزارهای کمک آموزشی نوین مانند چرتکه، نرم افزارهای رایانه ای و روش های تدریس فعال را در بر می گیرد. مقاله نشان می دهد که مداخلات متمرکز بر تقویت زیربناهای شناختی، رویکردی موثر و پایدار برای درمان اختلال ریاضی محسوب می شوند، زیرا به جای تمرکز بر تکرار صرف مفاهیم ریاضی، به توانمندسازی دانش آموز در سطح پردازش اطلاعات می پردازند. نتایج این بررسی می تواند راهنمای عملی مفیدی برای معلمان، روانشناسان، متخصصان علوم تربیتی و والدین باشد تا با اتخاذ رویکردهای مبتنی بر شواهد، گامی موثر در جهت شناسایی، تشخیص و درمان این اختلال بردارند و زمینه را برای شکوفایی تحصیلی و فردی دانش آموزان فراهم آورند.

کلیدواژه ها:

اختلال ریاضی ، دیسکلکولیا ، مهارت های شناختی ، آموزش شناختی ، اختلالات یادگیری