بررسی تاثیر آموزگار ابتدایی بر کاهش مشکلات رفتاری دانش آموزان با استفاده از شیوه های تربیتی مثبت

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش آموزگار ابتدایی در کاهش مشکلات رفتاری دانش آموزان از طریق شیوه های تربیتی مثبت انجام شده است. اهمیت این موضوع از آنجا ناشی می شود که رفتار و سبک تعامل آموزگار با دانش آموزان تاثیر مستقیمی بر رشد اجتماعی، هیجانی و تحصیلی کودکان دارد و محیط کلاس را به فضایی حمایتگر و انگیزه بخش تبدیل می کند. این پژوهش به صورت تحلیلی و کیفی و با روش کتابخانه ای انجام شد و با بررسی نظریه های تربیتی، مطالعات پیشین و منابع علمی، ابعاد مختلف شیوه های تربیتی مثبت و نقش مهارت های اجتماعی و هیجانی در رفتار دانش آموزان تحلیل گردید. یافته ها نشان می دهد که استفاده از شیوه های تربیتی مثبت شامل تشویق رفتارهای مطلوب، ارائه بازخورد سازنده، تعامل صمیمانه و همدلی با دانش آموزان و پرورش مهارت های اجتماعی و هیجانی نقش موثری در کاهش رفتارهای منفی مانند پرخاشگری، نافرمانی و بی توجهی دارد. همچنین آموزش مهارت هایی مانند خودکنترلی، همدلی، حل مسئله، مهارت های ارتباطی و اعتماد به نفس موجب می شود دانش آموزان رفتارهای خود را بهتر مدیریت کرده و در فعالیت های کلاس مشارکت فعال داشته باشند. پژوهش نشان می دهد که آموزگار ابتدایی با اجرای شیوه های تربیتی مثبت و ایجاد محیط حمایتگر و مشارکتی، نه تنها رفتارهای منفی دانش آموزان را کاهش می دهد بلکه رشد اخلاقی، اجتماعی و تحصیلی آنان را نیز تقویت می کند و از این رو سرمایه گذاری در آموزش و توانمندسازی آموزگاران از طریق برنامه های مهارتی و حمایت های مدیریتی اهمیت ویژه ای دارد.

کلیدواژه ها:

آموزگار ابتدایی ، شیوه های تربیتی مثبت ، مهارت های اجتماعی و هیجانی ، مشکلات رفتاری