رابطه خودتنظیمی هیجانی دانش آموزان ابتدایی با موفقیت تحصیلی و تعاملات کلاسی

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه خودتنظیمی هیجانی دانش آموزان ابتدایی با موفقیت تحصیلی و تعاملات کلاسی انجام شده است. در دنیای امروز که یادگیری صرفا محدود به انتقال دانش نیست و نقش مهارت های فردی و اجتماعی در آن پررنگ تر از قبل شده است، توانایی خودتنظیمی هیجانی به عنوان یکی از مولفه های اساسی هوش هیجانی، نقش برجسته ای در پیشرفت تحصیلی و تعاملات سالم میان دانش آموزان ایفا می کند.خودتنظیمی هیجانی به دانش آموزان کمک می کند تا هیجانات خود را در شرایط گوناگون، از جمله موقعیت های تنش زا یا رقابتی در کلاس، مدیریت کرده و رفتارهای سازگارانه تری بروز دهند. از سوی دیگر، موفقیت تحصیلی نه تنها به تلاش های شناختی وابسته است بلکه تحت تاثیر عوامل روان شناختی همچون مدیریت هیجان و توانایی تعامل مثبت با دیگران نیز قرار دارد. تعاملات کلاسی نیز به عنوان شاخصی مهم از کیفیت ارتباطات اجتماعی، زمینه ساز یادگیری مشارکتی و ارتقای عملکرد تحصیلی به شمار می آید.این پژوهش با رویکرد توصیفی–همبستگی و با بهره گیری از پرسشنامه های استاندارد در نمونه ای از دانش آموزان ابتدایی شهر گرگان انجام شد. نتایج نشان داد بین خودتنظیمی هیجانی و موفقیت تحصیلی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد؛ به این معنا که دانش آموزانی که توانایی بیشتری در مدیریت هیجانات خود دارند، در درس ها موفق ترند. همچنین یافته ها حاکی از آن بود که خودتنظیمی هیجانی ارتباط معناداری با کیفیت تعاملات کلاسی دارد و این توانایی می تواند موجب کاهش تعارضات، افزایش همکاری و تقویت ارتباطات مثبت در کلاس درس شود.در مجموع، می توان نتیجه گرفت که خودتنظیمی هیجانی به عنوان یک مهارت بنیادی، نه تنها در ارتقای موفقیت تحصیلی بلکه در بهبود تعاملات کلاسی نیز موثر است و توجه به آن در برنامه های آموزشی و تربیتی مدارس ابتدایی ضروری به نظر می رسد.

کلیدواژه ها:

خودتنظیمی هیجانی ، موفقیت تحصیلی ، تعاملات کلاسی ، دانش آموزان ابتدایی ، روان شناسی تربیتی