بررسی تطبیقی کیفیت زندگی بیماران مزمن با و بدون دریافت خدمات روان شناختی حمایتی

بیماری های مزمن با پیامدهای جسمی، روانی و اجتماعی گسترده، بخش قابل توجهی از نظام سلامت را به خود اختصاص داده اند. این بیماری ها معمولا با افزایش اضطراب، افسردگی، کاهش کیفیت زندگی و افت عملکرد روانی–اجتماعی همراه هستند. در این میان، حمایت های روانی و خدمات مشاوره ای به عنوان یکی از مولفه های اصلی مراقبت جامع، می توانند نقش موثری در ارتقاء سلامت روان بیماران ایفا کنند. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش و کارکرد حمایت های روانی و مشاوره ای در بهبود کیفیت زندگی بیماران مبتلا به بیماری های مزمن انجام شده است. با مرور ادبیات نظری، تحلیل نمونه های موردی و مقایسه مدل های درمانی، نتایج نشان می دهد که مداخلات روان شناختی همچون درمان شناختی–رفتاری، گروه درمانی، آموزش مهارت های مقابله ای و تقویت حمایت اجتماعی، منجر به کاهش علائم روانی، بهبود انگیزه درمان، ارتقاء تاب آوری و در نهایت افزایش کیفیت زندگی بیماران می شود. این یافته ها ضرورت توجه بیشتر به بعد روانی در سیاست گذاری های سلامت و طراحی برنامه های درمانی جامع را یادآور می شود.

کلیدواژه ها:

مشاوره ، کیفیت زندگی ، سلامت روان ، مداخلات روان شناختی ، درمان شناختی–رفتاری (CBT)