الگوریتم تکاملی ژنتیک در معماری: تحلیل روش های الگوریتم های تکاملی ژنتیک در فرآیند باز تولید ارزش های زیبایی شناختی طراحی معماری

این پژوهش به بررسی کاربرد الگوریتم ژنتیک (Genetic Algorithm – GA) در فرآیند طراحی معماری با تمرکز بر بازتولید ارزش های زیبایی شناختی مانند تعادل، تناسب، هماهنگی، ریتم و نوآوری می پردازد. در جهان امروز، که مرزهای هنر، علم و فناوری به ویژه با ورود هوش مصنوعی در حال هم گرایی اند، استفاده از ابزارهای محاسباتی مانند الگوریتم ژنتیک در طراحی معماری به ضرورتی اجتناب ناپذیر تبدیل شده است. مسئله اساسی که مقاله به آن می پردازد، چالش درک و بازتولید مولفه های ذهنی و زیبایی شناسی در طراحی معماری است؛ مفاهیمی که معمولا در فرآیند طراحی سنتی به صورت شهودی و غیرکمی در نظر گرفته می شوند. الگوریتم ژنتیک اما این قابلیت را دارد که این مفاهیم را به پارامترهای کمی و قابل سنجش تبدیل کرده و در قالب تابع برازندگی به سیستم محاسباتی وارد کند. بر این اساس، فرضیه مقاله بر آن است که با طراحی صحیح کروموزوم ها، تعریف تابع هدف مناسب و به کارگیری عملگرهای ژنتیکی نظیر جهش و ترکیب، می توان فرم هایی خلق کرد که دارای ارزش های زیبایی شناسی معماری باشند. روش تحقیق مقاله کیفی و مبتنی بر تحلیل محتواست. در این مسیر، نویسندگان با بررسی هفت نمونه طراحی مبتنی بر الگوریتم ژنتیک، مراحل مختلف طراحی معماری با این الگوریتم را تحلیل کرده اند. این مراحل شامل کدگذاری فرم به صورت کروموزوم های دیجیتالی، تعریف تابع هدف بر اساس معیارهای زیبایی شناسی، اجرای فرآیند تکراری تولید نسل، انتخاب بهترین فرم ها و ارتقاء تدریجی کیفیت طراحی است. در این الگوریتم، فرم های اولیه به صورت تصادفی تولید می شوند و سپس با هر تکرار، فرم هایی که بیشترین انطباق با تابع هدف دارند، انتخاب و تولید نسل جدید را هدایت می کنند

کلیدواژه ها:

طراحی معماری ، الگوریتم ژنتیک ، الگوریتم تکاملی ، زیبایی شناسی