خوانشی نو از موزه یهود مبتنی بر نقد بینامتنیت و نمادشناختی

این مقاله به تحلیل موزه یهود برلین از منظر نظریه های «اثر تا متن» رولان بارت و «بینامتنیت» می پردازد. دیدگاه «اثر تا متن» این بنا را متنی باز می داند که معناهای آن از طریق تعامل مخاطب و تجربه فردی شکل می گیرد، در حالی که نقد «بینامتنیت» آن را بخشی از شبکه ای از متون تاریخی، فرهنگی و هنری می داند. این پژوهش، با رویکرد کیفی و تحلیل نشانه شناسی، عناصر فرمی، فضایی، نور و شکاف های طراحی موزه را بررسی می کند و به ارتباط آن با متون مرتبط تاریخی و فرهنگی می پردازد. استفاده از نظریه های بینامتنیت در معماری به درک بهتر فضای معماری و فهم این اثر به عنوان متنی مرتبط با دیگر متون پیشین کمک می کند. تجزیه وتحلیل موزه یهود، اثر دانیل لیبسکیند، با توجه به نشانه شناسی و بینامتنیت، ابعاد تاریخی و فرهنگی این بنا را روشن می سازد.

کلیدواژه ها:

موزه یهود ، لیبسکیند ، نشانه شناسی ، اثر تا متن ، خوانش بینامتنی ، فضاهای نمادین.