تاثیر تمرین تناوبی شدید کم حجم نظارت شده و نظارت نشده بر برخی شاخص های متابولیک و آتروژنیک در مردان مبتلا به دیابت نوع دو

مقاله پژوهشی مقدمه: فعالیت بدنی و تمرینات ورزشی به عنوان بخشی جدایی ناپذیر از مدیریت و کنترل متابولیک و عوامل قلبی- عروقی در دیابت نوع دو شناخته می شود. هدف از مطالعه ی حاضر، مقایسه ی تاثیر تمرین تناوبی شدید کم حجم نظارت شده و نظارت نشده بر برخی شاخص های متابولیک و آتروژنیک در مردان مبتلا به دیابت نوع دو بود. روش ها: در این مطالعه ی نیمه تجربی، ۳۰ مرد مبتلا به دیابت نوع دو به صورت تصادفی در سه گروه مساوی (۱۰ نفر) تمرین تناوبی شدید کم حجم نظارت شده، تمرین تناوبی شدید کم حجم نظارت نشده و کنترل تقسیم شدند. آزمودنی های گروه های تجربی سه جلسه در هفته به مدت هشت هفته به اجرای تمرینات تناوبی شدید کم حجم پرداختند. قبل و پس از مداخله، جهت اندازه گیری گلوکز ناشتا، پروفایل لیپیدی به منظور محاسبه ی شاخص آتروژنیک پلاسما، شاخص خطر کاستلی و ضریب آتروژنیک از آزمودنی ها نمونه های خونی به عمل آمد. از آزمون تحلیل کواریانس، آزمون تعقیبی LSD و سطح معنی داری ۰۵/۰ P < جهت تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها: بعد از هشت هفته، توده ی چربی بدن (۰/۰۱ = P)، گلوکز ناشتا (۰/۰۱ = P)، کلسترول تام (۰/۰۱ = P)، تری گلیسرید (۰/۰۱ = P) و شاخص آتروژنیک پلاسما (۰/۰۱ = P) در گروه تمرین تناوبی شدید کم حجم نظارت شده در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی داری کاهش یافت. تغییر معنی داری در وزن بدن (۰/۰۸ = P)، شاخص توده ی بدنی (۰/۰۶ = P)، شاخص خطر کاستلی (۰/۰۸ = P)، ضریب آتروژنیک (۰/۰۸ = P)، کلسترول لیپوپروتئین با چگالی کم (۰/۷۱ = P) و کلسترول لیپوپروتئین با چگالی بالا (۰/۲۲ = P) بین گروه ها مشاهده نشد. نتیجه گیری: مطالعه ی حاضر نشان داد که تمرین تناوبی شدید کم حجم بصورت نظارت شده می تواند با صرفه جویی در مدت زمان تمرین منجر بهبود معنادار شاخص های متابولیکی و قلبی عروقی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو گردد. اما این میزان بهبود در تمرینات نظارت نشده مشاهده نمی شود.

کلیدواژه ها:

تمرین تناوبی ، پروفایل لیپیدی ، دیابت نوع دو