اثرات فوری کینزیوتیپ بر فعالیت الکترومایوگرافی عضلات ثبات دهنده کتف در بدنسازان مبتلا به انواع دیسکنزی کتف

سال انتشار: 1404
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 33

فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_MILIT-27-3_009

تاریخ نمایه سازی: 11 مهر 1404

چکیده مقاله:

زمینه و هدف: دیسکنزی کتف یکی از اختلالات عملکردی کمربند شانه ای است که با الگوهای حرکتی غیرطبیعی و اختلال در کنترل عصبی-عضلانی عضلات ثبات دهنده کتف همراه است، در بدنسازان به دلیل حرکات تکراری با وزنه های سنگین این اختلال منجر به عدم تعادل عضلانی و عملکرد ضعیف کتف می­گردد. هدف این مطالعه، بررسی اثرات فوری کینزیوتیپ بر فعالیت الکترومایوگرافی عضلات ثبات دهنده کتف در بدنسازان مرد مبتلا به دیسکنزی نوع یک، دو و سه بود.روش ها: آزمودنی­ های تحقیق ۳۶ مرد بدنساز (میانگین سنی ۲۵/۱۳ سال) مبتلا به دیسکنزی نوع یک، دو و سه بودند که به صورت غیرتصادفی به سه گروه یکسان ۱۲ نفره در هر گروه تقسیم شدند. فعالیت الکترومایوگرافی عضلات ذوزنقه ای فوقانی (UT)، میانی (MT)، تحتانی (LT) و دندانه ای قدامی (SA) در حرکات پلانک داینامیک باکش و قایقی به همراه چرخش خارجی شانه قبل و بعد از مداخله کینزیوتیپ اندازه گیری و نسبت به حداکثر انقباض ایزومتریک ارادی (MVIC) نرمال سازی شد. مداخله کینزیوتیپ طبق الگوی Tooth و همکاران انجام شد. داده ها پس آزمون با آنالیز واریانس مرکب تحلیل شدند.یافته ها: در هر دو حرکت پلانک داینامیک و قایقی، کینزیوتیپ منجر به کاهش معنادار فعالیت عضله ذوزنقه ای فوقانی در هر سه نوع دیسکنزی شد (۰/۰۵>P). در هر سه گروه دیسکنزی، فعالیت عضلات ذوزنقه میانی و تحتانی در هر دو حرکت افزایش معنادار یافت (۰/۰۵>P). واکنش عضله دندانه ای قدامی ناهمگون بود و تنها در برخی شرایط افزایش فعالیت معنادار نشان داد. در مقایسه بین گروهی در حرکت قایقی، گروه مبتلا به دیسکنزی نوع یک، نسبت به نوع دو، فعالیت بیشتری در عضله UT و فعالیت کمتری در عضله LT نشان داد (۰/۰۵>P).نتیجه گیری: کینزیوتیپ توانست به طور فوری الگوی فعالیت عضلات ثبات دهنده کتف را در هر سه نوع دیسکنزی بهبود بخشد؛ با کاهش فعالیت عضلات بیش فعال و تسهیل عضلات مهار شده. با این حال، در عضله دندانه ای قدامی اثربخشی محدودی مشاهده شد که بیانگر لزوم طراحی تیپ گذاری اختصاصی و متناسب برای این عضله است.

نویسندگان

سعید آزادبخت

گروه آسیب شناسی ورزشی و بیومکانیک، دانشکده علوم ورزشی و تندرستی، دانشگاه تهران، تهران، ایران

مجتبی ابراهیمی ورکیانی

گروه آسیب شناسی ورزشی و بیومکانیک، دانشکده علوم ورزشی و تندرستی، دانشگاه تهران، تهران، ایران

پیمان آقایی عطا آبادی

گروه آسیب شناسی ورزشی و بیومکانیک، دانشکده علوم ورزشی و تندرستی، دانشگاه تهران، تهران، ایران

الیاس کوثری

پژوهشگر مستقل، فیزیولوژی ورزشی، تهران، ایران