کاربرد ابزارهای دیجیتال در افزایش خودکارآمدی و ارزشگذاری تکالیف دانش آموزان

هدف این مقاله مروری، تحلیل و تبیین سازوکارهایی است که از طریق آن ها ابزارهای دیجیتال می توانند به طور هدفمند به تقویت دو مولفه روانشناختی کلیدی در انگیزش تحصیلی، یعنی «خودکارآمدی» و «ارزشگذاری تکلیف» در دانش آموزان کمک کنند. خودکارآمدی، به معنای باور دانش آموز به توانایی های خود برای موفقیت در یک تکلیف، و ارزشگذاری تکلیف، به معنای درک او از اهمیت، جذابیت و سودمندی آن تکلیف، به عنوان پیشرانه های اصلی تلاش و پشتکار در یادگیری شناخته می شوند. این مقاله استدلال می کند که ویژگی های منحصربه فرد ابزارهای دیجیتال مدرن، پتانسیل بالایی برای تاثیرگذاری مستقیم بر این دو سازه دارند. به طور مشخص، ابزارهایی مانند پلتفرم های یادگیری تطبیقی و نرم افزارهای مبتنی بر بازی با فراهم آوردن تجربیات موفقیت آمیز و تدریجی، به طور مستقیم باورهای خودکارآمدی را تقویت می کنند. از سوی دیگر، محتوای چندرسانه ای، شبیه سازی های تعاملی و پروژه های مبتنی بر وب با اتصال مفاهیم انتزاعی به کاربردهای دنیای واقعی و افزایش جذابیت ذاتی تکالیف، به ارتقاء ارزشگذاری دانش آموزان کمک می نمایند. این بررسی نشان می دهد که استفاده استراتژیک از فناوری، فراتر از انتقال محتوا، می تواند به ایجاد یک چرخه انگیزشی مثبت منجر شود که در آن، افزایش باور به توانایی و درک اهمیت تکالیف، دانش آموزان را به یادگیرندگانی فعال تر، مقاوم تر و درگیرتر تبدیل می کند. تحقق این امر مستلزم طراحی آموزشی آگاهانه و نقش فعال معلم به عنوان معمار این تجربیات انگیزشی است.

کلیدواژه ها:

ابزارهای دیجیتال ، خودکارآمدی ، ارزشگذاری تکلیف ، انگیزش تحصیلی ، نظریه شناختی-اجتماعی