واکاوی نگرش های معلمان به استفاده از فناوری های آموزشی در مدارس ابتدایی

ادغام فناوری های آموزشی در مدارس ابتدایی به عنوان یکی از راهکارهای کلیدی برای بهبود کیفیت آموزش و آماده سازی دانش آموزان برای دنیای دیجیتال مطرح است. با این حال، موفقیت این فرآیند به نگرش معلمان به عنوان مجریان اصلی آموزش بستگی دارد. این مطالعه با هدف واکاوی نگرش های معلمان به استفاده از فناوری های آموزشی در مدارس ابتدایی انجام شده است. نگرش های معلمان به دو دسته مثبت و منفی تقسیم می شود. نگرش های مثبت شامل تسهیل یادگیری، افزایش انگیزه و تعامل دانش آموزان، دسترسی به منابع متنوع، توسعه مهارت های قرن بیست و یکم و بهبود کیفیت تدریس است. در مقابل، نگرش های منفی شامل کمبود مهارت های فنی، نگرانی های امنیتی و حریم خصوصی، فشار زمانی و بار کاری، نابرابری دسترسی به تجهیزات و مقاومت فرهنگی به تغییرات است. عوامل متعددی مانند سطح تحصیلات، تجربه حرفه ای، حمایت سازمانی، آموزش های ضمن خدمت، ویژگی های شخصیتی و محیط مدرسه بر این نگرش ها تاثیر می گذارند. این پژوهش با رویکرد مروری، به تحلیل مبانی نظری، از جمله نظریه های یادگیری مبتنی بر فناوری و مدل های پذیرش فناوری، پرداخته و چارچوب های آموزشی ابتدایی را بررسی کرده است. یافته ها نشان می دهند که تقویت نگرش های مثبت معلمان از طریق آموزش های هدفمند و بهبود زیرساخت ها می تواند پذیرش فناوری را تسهیل کند. این مطالعه پیشنهاد می دهد که سیاست گذاران آموزشی با طراحی برنامه های آموزشی ضمن خدمت و تقویت حمایت های سازمانی، موانع موجود را کاهش دهند. نتایج این پژوهش می تواند به بهبود کیفیت آموزش در مدارس ابتدایی و آماده سازی دانش آموزان برای آینده دیجیتال کمک کند.

کلیدواژه ها:

فناوری آموزشی ، نگرش معلمان ، مدارس ابتدایی ، یادگیری دیجیتال ، پذیرش فناوری