مربیگری عملکرد، ابزاری راهبردی برای مدیریت کارکنان فرا شایسته دولت

این پژوهش یک مدل مربی گری عملکرد را طراحی و ارزیابی کرده که مخصوص مدیریت کارکنان فراشایسته در بخش دولتی، با تمرکز بر صنعت برق ایران است. این تحقیق با روش ترکیبی انجام شد. در بخش کیفی، با استفاده از نظریه داده بنیاد و مصاحبه های نیمه ساختاریافته با ۱۶ مدیر خبره و تحلیل داده ها با نرم افزار MaxQDA، تعداد ۱۳۱ مولفه و ۱۸ سازه شناسایی شد که در قالب شش دسته مفهومی سازمان دهی گردید. روایی و پایایی نتایج با شاخص های CVR و CVI و ضرایب پایایی تایید شد. در بخش کمی، داده ها از ۳۸۴ کارمند به روش نمونه گیری خوشه ای جمع آوری و مدل با روش معادلات ساختاری در SmartPLS بررسی شد. یافته ها نشان داد چارچوبی چندلایه وجود دارد که شرایط علی فردی، سازمانی و محیطی با واسطه گری محدودیت های سیاسی، قانونی و سازمانی و با تاثیرگذاری عواملی مانند سبک رهبری، جو سازمانی و محیط مربی گری، بر شایستگی های فردی و سازمانی اثر می گذارند. این شایستگی ها محرک برنامه های راهبردی مانند توسعه سازمانی، مدیریت استعداد، یادگیری مستمر و مدیریت عملکرد هستند که به بهبود نتایج در سطح تیم، سازمان و فرد منجر می شوند. مدل پیشنهادی شایستگی ها و شرایط جدیدی را معرفی می کند که برای مربی گری موثر کارکنان فراشایسته ضروری است و بر ضرورت رفع محدودیت های داخلی و خارجی برای ایجاد محیط مناسب تاکید دارد. گرچه این مدل در صنعت برق بخش دولتی توسعه یافته، اما قابلیت انطباق در صنایع دیگر را نیز دارد و راهکارهای داده محور برای افزایش بهره وری، مشارکت کارکنان و یادگیری سازمانی ارائه می دهد. این پژوهش با پر کردن خلا مدل های مربی گری برای کارکنان فراشایسته، چارچوبی علمی و قابل گسترش ارائه می دهد که هم راستایی توانمندی کارکنان با اهداف سازمانی را تقویت کرده و به بهبود پایدار عملکرد کمک می کند.

کلیدواژه ها:

مربیگری عملکرد ، شایستگی ، کارکنان فراشایسته ، توسعه سازمانی ، خلق فرصت