استفاده از یادگیری تلفیقی در آموزش علوم تجربی دوره ابتدایی

یادگیری تلفیقی (Blended Learning) به عنوان رویکردی نوین در آموزش علوم تجربی دوره ابتدایی، ترکیبی هوشمندانه از آموزشحضوری و بهرهگیری از فناوریهای دیجیتال است که میتواند کیفیت یادگیری را به طرز چشمگیری ارتقا دهد. در این مقاله، با تکیه برمبانی نظری و تحلیل عمیق، ضرورت و کارایی استفاده از این روش در آموزش علوم بررسی شده است. یادگیری تلفیقی امکان استفادههمزمان از تعاملات چهرهبهچهره و منابع چندرسانهای غنی را فراهم میکند، و از طریق فعالسازی حواس گوناگون دانشآموزان، یادگیریرا معنیدارتر مینماید. نظریههای ویگوتسکی در خصوص منطقه مجاور رشد (ZPD) و نقش تعامل اجتماعی، بندورا در رابطه با یادگیریمشاهدهای، و برونر در خصوص ساختگرایی و ارائه مطالب به شیوههای متنوع، پشتوانه نظری این رویکرد هستند. در آموزش علومتجربی، که پیوند نزدیک با تجربههای عملی و مشاهده مستقیم دارد، یادگیری تلفیقی قادر است با شبیهسازیهای مجازی، ویدئوهایعلمی، و آزمایشهای آنلاین، کمبود امکانات فیزیکی را جبران کرده و فرصت یادگیری برابر را برای همه فراهم سازد. همچنین این روشبا رویکردهای یادگیری فعال (Active Learning) همخوانی دارد و زمینه توسعه مهارتهای قرن ۲۱ مانند حل مسئله، تفکر انتقادی،و همکاری گروهی را مهیا میکند. با وجود مزایای بسیار، چالشهایی چون ضعف زیرساخت فناوری در مدارس، کمبود توانمندی معلماندر استفاده از ابزارهای دیجیتال، و عدم تطابق برنامهریزی آموزشی با این شیوه وجود دارد. این مقاله ضمن تحلیل عوامل موفقیت وموانع، پیشنهادهای کاربردی برای اجرای موثر یادگیری تلفیقی در کلاسهای علوم تجربی دوره ابتدایی ارائه میدهد .

کلیدواژه ها:

یادگیری تلفیقی ، آموزش علوم تجربی ، دوره ابتدایی ، یادگیری فعال ، آموزش ترکیبی