بررسی نقش معلم ابتدایی در ارتقای سطح علمی دانش آموزان

آموزش دوره ابتدایی بهعنوان سنگ بنای تمامی سطوح تحصیلی، نقشی حیاتی در شکلگیری زیرساختهای شناختی، شخصیتی و علمیدانشآموزان ایفا میکند. در این میان، معلم ابتدایی فراتر از یک منتقلکننده دانش، بهعنوان کانون اصلی فرآیند یادگیری عمل میکند.این مقاله به بررسی نقشهای چندوجهی معلم در ارتقای سطح علمی دانشآموزان پرداخته و تحلیل جامعی از این نقشها بر اساسدیدگاههای برجسته روانشناسی تربیتی ارائه میدهد. معلم ابتدایی مسئولیت طراحی محیطی غنی، فراهمآوری تجارب یادگیری معنادارو تسهیل رشد همهجانبه است. نقشهای کلیدی شامل انتقال موثر محتوای درسی، ایجاد انگیزه درونی و پرورش مهارتهای تفکر انتقادیاست. برای دستیابی به ارتقای پایدار، ضروری است که روشهای تدریس از حالت سنتی و منفعل فاصله گرفته و به سمت رویکردهایفعال، مبتنی بر اکتشاف و مشارکت دانشآموزان سوق داده شوند .تحلیل چارچوب نظری نشان میدهد که دیدگاههای نظری مختلف، راهبردهای عملیاتی قدرتمندی را برای معلمان فراهم میآورند.نظریه منطقه مجاور رشد (ZPD) ویگوتسکی بر اهمیت داربستسازی موثر توسط معلم تاکید دارد؛ جایی که معلم با حمایت هدفمند،دانشآموز را به مرز تواناییهای بالقوه خود میرساند. از سوی دیگر، نظریه یادگیری مشاهدهای بندورا، لزوم الگوبرداری مثبت و تقویتشایستگی درکشده (Self-Efficacy) توسط معلم را برجسته میسازد. نگرش انسانگرایانه راجرز اهمیت ایجاد رابطه مثبت، همدلیو فراهمسازی فضای امن برای شکوفایی خودتعیینگری دانشآموز را گوشزد میکند. نهایتا، ترکیب این دیدگاهها با تاکید بر نظریهخودتعیینگری و یادگیری شناختی، معلم را ملزم میسازد تا دانشآموز را عاملی فعال در ساختن دانش خود ببیند که نیازمندخودمختاری، شایستگی و ارتباط با دیگران است. چالشهایی نظیر کلاسهای پرجمعیت، کمبود منابع و نیاز به توسعه مستمر مهارتهایحرفهای معلمان، مانعهایی بر سر راه این اهداف هستند. راهکارها شامل سرمایهگذاری بر آموزش ضمن خدمت مبتنی بر شواهد، ترویجارزشیابیهای تکوینی و بهبود تعامل با خانوادهها است. در نهایت، ارتقای سطح علمی دانشآموزان ابتدایی مستلزم درک عمیق وبهکارگیری استراتژیک دانش تخصصی و مهارتهای بینفردی معلم است .

کلیدواژه ها:

معلم ابتدایی ، ارتقای علمی ، یادگیری فعال ، ویگوتسکی ، بندورا ، خودتعیینگری .