نقش هنر در تقویت اعتمادبهنفس دانشآموزان

اعتمادبهنفس بهعنوان یکی از مولفههای اساسی رشد روانی و اجتماعی کودکان، نقشی تعیینکننده در موفقیت تحصیلی و رضایت اززندگی ایفا میکند. پژوهشها و بررسیهای نظری نشان دادهاند که فرآیندهای یادگیری هنری – شامل موسیقی، نقاشی، تئاتر، رقص وسایر هنرهای خلاقانه – میتوانند بستری منحصر بهفرد برای ایجاد حس توانمندی، بیان احساسات و ارتقای خودپنداره مثبت فراهمکنند. این مقاله با رویکردی تحلیلی به بررسی چگونگی تاثیر هنر بر تقویت اعتمادبهنفس دانشآموزان پرداخته و با تکیه بر مبانیروانشناسی تربیتی، نظریههای خودکارآمدی بندورا، یادگیری سازندهگرایانه و مفاهیم هوش چندگانه گاردنر، تلاش میکند مکانیسمهایاین اثرگذاری را روشن سازد. در این مسیر، به جنبههای هیجانی هنر، نقش بازخورد مثبت در فعالیتهای هنری، تجربه موفقیت تدریجی،و ایجاد فرصتهای تعامل اجتماعی پرداخته میشود. همچنین موانع موجود در نظام آموزشی ایران که مانع بهرهبرداری کامل ازظرفیتهای هنر در مدارس میگردند، بررسی و راهکارهایی همچون ادغام نظاممند برنامههای هنری در برنامه درسی، آموزش معلمانبرای استفاده درمانی و تربیتی از هنر، و ایجاد فضاهای فیزیکی و روانی امن برای بیان خلاق دانشآموزان پیشنهاد شده است. نتیجهگیریمقاله بر این نکته تاکید دارد که هنر نه تنها ابزار پرورش ذوق زیباییشناختی و خلاقیت است، بلکه وسیلهای قدرتمند برای ایجادخودباوری پایدار در دانشآموزان بهشمار میرود و سرمایهگذاری در توسعه برنامههای هنری میتواند بهطور مستقیم بر بهبود کیفیتزندگی نسل آینده تاثیر بگذارد .

کلیدواژه ها:

اعتمادبهنفس ، هنر ، آموزش و پرورش ، دانشآموزان ، خودکارآمدی ، هوش هیجانی ، خلاقیت