مدارس هوشمند در عصر دیجیتال

تحول در علم و فناوری، نیاز به تغییر در فعالیت های آموزشی را انکارناپذیر کرده است. در این راستا، هوشمندسازی مدارس با هدف ایجاد بستری جهت یادگیری مداوم، لذت بخش و عمیق و تقویت انگیزه و خلاقیت در دستور کار قرار گرفته است. این مدارس که بر پایه فناوری اطلاعات و ارتباطات و تکنولوژی هایی نظیر هوش مصنوعی و اینترنت اشیا هستند، توانسته اند فرایندهای آموزشی را از طریق محتویات چندرسانه ای، ایفای نقش یاددهنده در کنار یادگیرنده توسط محصلین و افزایش تعامل به طور کامل دگرگون نمایند. تغییرات اجتماعی، اقتصادی، تکنولوژی و شرایط اپیدمی بیماری ها، استفاده از فناوری را در امر آموزش بسیار ضروری ساخته به طوری که یکی از مهم ترین عوامل حیات و بقای سازمان هایی که در عصر عدم تداوم، عصری که همواره با تغییرات زیادی مواجه می شود و برای دوام خود نیازمند فناوری و اطلاعات در عصر جدید است، هوشمند سازی مدارس می باشد. ما قادر نخواهیم بود در جامعه ای که تمام سازمان ها و به فناوری مجهز شده اند، از آموزش سنتی استفاده کنیم. مدارس هوشمند در جهت استفاده از شیوه های نوین برای بهبود بخشیدن به کیفیت آموزش، تربیت افراد شایسته که توانایی لازم برای بهره مندی از فناوری را داشته باشند و بتوانند از آن در جهت رشد و توسعه خود و شغل خود استفاده کنند، فعالیت می کند. از این روی مقاله حاضر با هدف شناسایی هوشمند سازی مدارس نوشته شده است.روش انجام پژوهش، روش کتابخانه ای، اسناد و مدارک، سایت ها و مجلات الکتریکی می باشد. در ابتدا به تعاریف و مفاهیم هوشمند سازی و سیستم آموزشی هوشمند پرداخته شد و نتایج تحقیقات نیز جمع بندی شد و همچنین ابعاد، ضرورت ها، موانع و عوامل اصلی هوشمند سازی مدارس از دیدگاه صاحب نظران معرفی شدند با صنعتی شدن جوامع و پیشرفت چشمگیر و روز افزون علم و فناوری و عدم کفایت سیستم های سنتی آموزشی در جوامع پیشرفته و سپس در جوامع دیگر برای پاسخ دادن به نیاز های اقتصادی و اجتماعی جوامع نوین مطرح شد و باتوجه به ظرفیت اندک سیستم های آموزشی نظام سنتی و همچنین عدم توزیع عادلانه امکانات و رشد جمعیت، تحولاتی اساسی در سیستم آموزشی ایجاد شده است. ما نمی توانیم در جامعه ای که تمام ارگان ها و مراکز صنعتی آن به فناوری طلاعات و ارتباطات مجهز شده اند، از سیستم های آموزشی سنتی استفاده کنیم چرا که اگر هم چنان از سیستم های سنتی استفاده کنیم، سازمان های آموزشی نمی توانند نیروی کار آینده را پرورش دهند. این امر سبب روی گردانی آموزش و پرورش به عنوان متولی اصلی ساختن همه ابعاد جامعه از روش های سنتی به سمت روش هایی گشته است که عصر فناوری و ارتباطات اقتضا می کند. با ظهور فناوری و اطلاعات در عرصه جهان، فرایند آموزش و پرورش به طور عام و حوزه برنامه ریزی درسی و آموزشی به طور خاص دچار دگرگونی شده است. فناوری اطلاعات و ارتباطات نفوذ در بسیاری از کشورهای جهان در بخش آموزش و پرورش نفوذ عمیقی داشته و بی تردید بر کیفیت و کمیت نظام آموزشی یعنی فرایند یاددهی و یادگیری آن ها تاثیر بسزایی گذاشته است. با بررسی آمار و اطلاعات موجود در زمینه میزان گسترش استفاده از سیستم آموزشی هوشمند در بسیاری از جوامع توسعه یافته و در حال توسعه و رقابتی که میان کشور ها برای دسترسی بیشتر به فناوری و امکاناتی از قبیل رایانه و اینترنت، پست اکتریکی، گسترش شبکه های آموزشی، یادگیری الکتریکی وجود دارد، می توان به اهمیت و نقش فناوری اطلاعات و ارتباطات در زمینه یادگیری و آموزش در عصر حاضر دست یافت. ایجاد رقابت شدید بین جوامع مختلف در زمینه ها و عرصه های مختلف، بر تعلیم و تربیت نیز اثر گذاشته و رویکرد هایی مانند توجه به تربیت و پرورش انسان متناسب با عصر حاضر، مدنظر قرار دادن ملاک های بالای آموزشی، تمرکز زدایی و روی آوردن به مدیریت پیشرفته منابع آموزشی و بهبود بخشیدن به روش های جذب و پرورش معلمان مورد توجه قرار گرفته است. فاوا(فناوری اطلاعات و ارتباطات) می تواند فرایند یاددهی و یادگیری را از طریق کاربرد محتوای گویا و تعاملی ارتقا دهد و فرصت های واقعی را برای موسسات خصوصی نیز فراهم کنند. فاوا نه تنها باعث ارتقای مهارت های پایه از مرز خواندن، نوشتن، حساب کردن و استدلال کردن می شود، بلکه این قابلیت را دارد که سواد اطلاعاتی را نیز ارتقا بخشد. به همین دلیل آموزش مهارت های فناوری اطلاعات و ارتباطات، هسته مرکزی بسیاری از نظام های آموزش و پرورش جهان امروز را شکل می دهد (Jedeskog & Nissen ، ۲۰۰۴).